Już jest PO wyborach. Uczestniczyło w nich kilka komitetów wyborczych i trzeba teraz zastanowić się, jaka jest kolejność. Najwięcej głosów poparcia uzyskał komitet wyborczy Andrzeja Dudy - ponad 10 milionów głosów poparcia. Żadne z ugrupowań tworzących Zjednoczoną Prawicę nie posiada tylu własnych członków partii. Zatem jest to wynik imponujący.
Drugim z kolei komitetem wyborczym jest "oPOzycja" - czyli KO-PO - która uzyskała poparcie łącznie w ilości nieco ponad 10 milionów wyborców.
Trzeba także dodać komitety wyborcze kandydatów niezależnych, którymi określali się m. in. Krzysztof Bosak i Szymon Hołownia. O komitetach innych kandydatów już nie mówi się nic, a warto pamiętać, że były także.
Analizując wyniki komitetu wyborczego "oPOzycji" warto pamiętać, że największe poparcie uzyskała tam partia PSL pod przywództwem Władysława Kosiniaka-Kamysza, na poziomie około 30% a inicjator tej koalicji opozycyjnej - Platforma Obywatelska z kandydatką Małgorzatą Kidawa-Błońską to zaledwie 5 % poparcie wyborców... O pozostałych koalicjantach raczej nie ma co mówić, ważne, że wspólny kandydat tych partii, który zastąpił Małgorzatę Kidawa-Błońską, uzyskał poparcie nieco ponad 10 milionów głosów, które należą się solidarnie wszystkim członkom tej opozycji.
Wybory wskazały także dwa języczki uwagi - Krzysztofa Bosaka z Konfederacją i Szymona Hołownię ze swoim sporym kapitałem wyborczym. Ci dwaj kandydaci nie posiadają zaplecza, aby w pełni wpłynąć na władzę w państwie. Ale ich poparcie może burzyć demokrację, jeżeli zostanie wykorzystane instrumentalnie.
Liczna grupa wyborców, która w wyborach zdecydowanie nie uczestniczyła, to 1/3 wyborców uprawnionych do głosowania. Oznacza to, że żadne podziały "polityczne" nie mają w społeczeństwie poparcia. Trzeba więc zweryfikować koncepcję zarządzania państwem i oprzeć się nie na konfrontacji personalnej (opozycja parlamentarna nie będzie popierać żadnego projektu PiS...) lecz na sposobie rozwiązania problemu. Spory polityczne mogą dotyczyć tylko sposobu realizacji celu...
Najpierw musi być głosowanie nad przyjęciem zadania do wykonania a jeżeli znajdzie się w planie do realizacji - to dopiero w takim przypadku można rozważać sposób realizacji tego zadania.
Niestety, dotychczasowe działanie środowisk "opozycyjnych" opiera się na torpedowaniu koncepcji wskazywanych przez zespół #dobrej zmiany, ale tej negacji nie towarzyszy żadne rozwiązanie alternatywne. Przykłady można mnożyć. Jednym z takich kontrowersyjnych przykładów jest inwestycja w port morski w Elblągu... TU podstawą negacji jest projekt złożony przez PiS a nie cel tej inwestycji.
Jeżeli uznajemy za istotne działanie stymulację gospodarki - to nie jest ważne, kto ma pomysł na inwestycję, ważne jest, czy są na nią środki i w jaki sposób zwrócą się poniesione nakłady inwestycyjne.
Celem Zjednoczonej Prawicy jest m.in. doprowadzenie do poziomu wynagrodzenia za pracę polskich pracowników w Polsce na poziomie pracowników na terenie UE. I trzeba rozważyć, czy będziemy ten cel realizować, czy nie. Ale nie może być tutaj braku poparcia "oPOzycji" tylko dlatego, że jest to koncepcja Zjednoczonej Prawicy utożsamianej z PiS pod przywództwem Jarosława Kaczyńskiego...
Musimy zastanowić się, czy liderem polskiej opozycji parlamentarnej jest PO, czy też na czele polskiej opozycji parlamentarnej jest PO - a to są już absolutnie różne rozwiązania, na które PO jeszcze nie odpowiedziała...
Dowodem jest zachowanie się PO w chwili, gdy Władysław Kosiniak-Kamysz uzyskał sondażowe poparcie na poziomie rywalizacji w II turze z Andrzejem Dudą a Małgorzata Kidawa-Błońska nie uzyskała praktycznie żadnego poparcia...
Takich sytuacji być nie może, że jedna partia, bez względu na swoje poparcie w społeczeństwie, innym politykom narzuca swoją narrację... Warto zastanowić się nad pozycją PO w opozycji i czy czasem nie jest lepiej, by każda z partii poddała swój program weryfikacji społeczeństwa. Dzisiaj większość uzyskał program Zjednoczonej Prawicy utożsamiany z programem PiS pod przywództwem Jarosława Kaczyńskiego. Opozycji tutaj raczej nie widać...
