Darmowe bzykanie

Onego czasu siedział sobie przy drodze zbój w czerwono-różowym ubranku.

Medytował, co by tu zrobić żeby zarobić bo zbójowanie z siekierą przestało przynosić zyski a i strażnicy królewscy z CBA przeczesywali kolejne zagajniki i powoli robiło się dość ciasno w lesie.
Z nudów podśpiewywał sobie starą zbójecką piosenkę zaczynającą się od słów:

Dawniej były dobre czasy, ho, ho!
Drogi wiodły poprzez lasy, ho, ho!
A w tych lasach żyli zbóje,
Po kolana mieli ch...,

I tu jakby go piorun strzelił!
Ano! Właśnie!
To jest pomysł!

Przebrał się w niebieskie ubranko, otworzył zamtuz i dał takie ogłoszenie:

Wracajcie z emigracji i wygnania!
Koniec zbójowania!
Od dziś rozdaję cukierki i zapewniam darmowe bzykanie!

Zdumieni emigranci którzy z powodu zbója i jego twórczej działalności zmuszeni byli opuścić kraj, z niedowierzaniem przecierali oczy.
Ależ ten zbój się zmienił na lepsze!
To inny człowiek!
Jaki Hojny, jaki Dobry, jaki Szlachetny!
Toż to Panisko ze ho, ho..!
Nie to co Kaczory co to niby przed zbójem chronili ale jacyś tacy niewyględni, omszali i w ogóle nie tego...

Wracamy! Będzie darmowe bzykanie!

No i wrócili i zaszli do zamtuza.

A tam na stołach pieczyste, cukierki i mocna gorzałka.
Pojedli, popili i zdrożeni posnęli.

Rano się budzą, patrzą a tu mieszki puste a i odbyt pobolewa z lekka.
Pytają tedy zbója, silnie zdziwieni, co się stało.

A zbój na to :

Mieszki puste bo za pieczyste i gorzałkę wam potrąciłem.
Może i dużo wziąłem ale to tylko dlatego żem w warzeniu potraw niewprawny i musiałem obcych do pieczenia zatrudnić.
Co do reszty to wszystko jest jak obiecałem: cukierki dałem za darmo i wybzykałem was też za darmo.

Po czym dał im po ryju i wyrzucił na gościniec.

I poszli naiwni emigranci na ponowną poniewierkę u obcych, tyle że dodatkowo z bólem dupy.
Po drodze, dla dodania ducha tak sobie śpiewali:

Z tej przygody morał taki
Że te zbóje to bydlaki
Wybzykają ci każdego,
Emigranta i swojego...