Kadencja, kadencja jest nowelą

Półmetek prezydentury Lecha Kaczyńskiego zbiega się z premierą książki o Lechu Wałęsie i dla jednych może być to dowodem na polityczny charakter tej publikacji, a dla innych po prostu symbolicznym znakiem. Sam nie mam zamiaru rozstrzygać tej kwestii, bo dla mnie Lech Kaczyński jest przede wszystkim pierwszym niekomunistycznym prezydentem w powojennej historii Polski i z tego chociażby powodu uważam, że 2005 rok był datą przełomową - oczywiście na miarę naszych skromnych możliwości.

W każdym razie dzisiejsza rocznica jest wielkim świętem sympatyków SLD i Platformy, którzy połączeni troską o losy ojczyzny zgodnie prześcigają się w krytyce tych trzydziestu miesięcy, a ich inteligencki elektorat ma dzięki temu powtarzalną szansę podziwiać w niezależnej telewizji TVN kompilację faktycznych i rzekomych wpadek Lecha Kaczyńskiego. Największą więc zaletą tej fety smutku i radości jest utwierdzenie młodej i dynamicznej inteligencji wielkomiejskiej w przekonaniu, że brat Jarosława przynosi wstyd Polsce, a ich krytyczna ocena tej kadencji głęboko niezależna, obiektywna jest i słuszna.

Tak czy inaczej rację mają twierdzący, że Lech Kaczyński podzielił naród. Gdyby bowiem na jego miejscu urzędował cudotwórca Donald, to choć niekoniecznie wszyscy kochaliby sympatycznego rudzielca, to przynajmniej przeciwnicy byliby tylko moherowym marginesem, a słuszna większość mogłaby klaskać w zachwycie dowodząc, że rola prezydenta jest ściśle reprezentacyjna i nic nie robienie jest dowodem skutecznej mądrości i roztropności.

Niestety jednak rzeczywistość mamy taką a nie inną i autorytety moralne zmuszone są uświadamiać maluczkim, że trzeba jakoś przeżyć ten głęboko niesłuszny wybór i powoli szykować się do nowych szranków prezydenckich.

Tutaj faworytem jest miłościwie nam panujący premier, władca sondaży popularności i nie tylko. Jego szanse na wybór są olbrzymie, bo wytresowany we wspieraniu ludzi nijakich naród zdaje się marzyć tylko o kolejnym Kwaśniewskim gwarantującym, że kadencja będzie pozbawioną większych zgrzytów telenowelą, a nie spektaklem z pozbawionym talentów aktorskich i wzrostu naturszczykiem w roli głównej.

Potwierdzają to wyniki badania opinii publicznej, która aż w 73% nie chce nawet, by Lech Kaczyński startował do wyborów w 2010 roku. Jest to wyśmienita wiadomością dla premiera Tuska i na jego miejscu nie marzyłbym o niczym innym, jak tylko o starcie Kaczyńskiego. W końcu serwowane przez media sondaże nie mogą kłamać i jeżeli tylko takie nastroje społeczne utrzymają się przez następne dwa i pół roku, Tusk powinien wygrać w cuglach i ku uciesze elektoratu zasiąść wreszcie na należnym mu stolcu.

Zanim jednak to nastąpi czeka nas jeszcze kilka lat wysokiej mobilizacji niezależnych dziennikarzy specjalizujących się w odpowiednim kształtowaniu postaw obywateli i nie pozostaje nam nic innego niż tylko wsłuchać się w ich głos mając nadzieję, że trąby owe jerychońskie pobudzą jeszcze do myślenia tych, którzy na razie drwiąc z opowiadaczy kawałów o kaczkach zaczną wreszcie samodzielnie myśleć i  oglądając „Szkło Kontaktowe" dobry i właściwy smak w sobie wyrobią.

Tylko bowiem wtedy możemy odetchnąć z ulgą i ze spokojem czekać na nowe wybory prezydenckie ufni, że Donald Tusk uzyska w nich należne mu poparcie stuprocentowe.