Poznajemy siebie w starciu z innymi osobami, w nowych okolicznościach, wobec nowych wyzwań, w epidemii. Bywa smutne to poznawanie siebie, bywa rozczarowujące. Co z tym zrobić..?
Nie można się przecież zagnębić i zamęczyć wyrzutami sumienia, trzeba nową wiedzę o sobie jakoś zasymilować. Trzeba się jakoś dalej lubić, tolerować swoje wady, głupotę, brak inteligencji, nieporadne zachowania.
Frustrujące są te nowe odkrycia. Obszary lęku itd. Pomyłki. Szkoda, że się bywa mizernym. Ale cóż zrobić.
