Na podstawie wniosków z analizy znanego filmu:
FILM:
http://el.ohido.siluro.wrzuta.pl/film/4ShNTHIUzzF/mord_smolenski_10.04.2010r_high_quality
STENOGRAM:
http://el.ohido.siluro.wrzuta.pl/plik/7y1D2GOEMQn/stenogram_i_analiza_filmu_wraz_z_instrukcja_obslugi
a także z powodów o jakich będzie niżej - zdecydowałem się wystosować oficjalne zawiadomienie do Prokuratury Generalnej (co uczyniłem 28.04.2010r.) w treści podobnej do poniższej:
..............................
Składający
Warszawa 27 kwietnia 2010r.
Do:
Prokuratura Generalna
ul. Barska 28/30 Warszawa
Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia zbrodni wielokrotnego zabójstwa ze szczególnym okrucieństwem, w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, z użyciem broni palnej, na polskich obywatelach, rozbitkach i rannych pasażerach prezydenckiego samolotu Tu-154, który rozbił się 10 kwietnia 2010 roku w pobliżu lotniska Siewiernyj koło Smoleńska na terytorium Federacji Rosyjskiej
oraz
Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia szeregu innych przestępstw i zbrodni na szkodę najistotniejszych interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli.
Zadośćczyniąc obowiązkowi prawnemu nałożonemu na mnie, jako obywatela III Rzeczypospolitej Polskiej, przez obowiązującą w Polsce ustawę karną (Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r.), a ściśle - przez Art. 240. kodeksu karnego w brzmieniu:
"Art. 240. § 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166 lub 252, nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1, kto zaniechał zawiadomienia, mając dostateczną podstawę do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym; nie popełnia przestępstwa również ten, kto zapobiegł popełnieniu przygotowywanego lub usiłowanego czynu zabronionego określonego w § 1.
§ 3. Nie podlega karze, kto zaniechał zawiadomienia z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym."
- zawiadamiam o - w moim przekonaniu uzasadnionym - podejrzeniu popełnienia szeregu ciężkich i najcięższych przestępstw przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej i Jej obywatelom, a także Jej najistotniejszym interesom politycznym, gospodarczym i innym.
Po dokonaniu samodzielnej analizy pozyskanych przeze mnie z internetu (bezpośrednio po katastrofie) materiałów i po wyciągnięciu wniosków z tejże analizy, zgodnie z zasadami racjonalnego rozumowania i poprawnego wnioskowania, a także zgodnie ze zdrowym rozsądkiem (by nie powiedzieć "jak również na podstawie doświadczenia życiowego", co mogłoby być niewłaściwie odczytane) dochodzę do wniosku, że czyny popełnione przez nieznanych mi sprawców dnia 10 kwietnia 2010 roku na terenie Federacji Rosyjskiej w pobliżu lotniska Siewiernyj w Smoleńsku na szczątkach rozbitego prezydenckiego samolotu Tupolev Tu-154m bezpośrednio po katastrofie, wyczerpują znamiona przestępstw określonych w obowiązującym w Polsce w tym czasie kodeksie karnym.
Zawiadomienie składam z dniem dzisiejszym, ponieważ dotychczas byłem głęboko przekonany, że materiały na których oparłem się w swych dociekaniach są ogólnie znane - również, a może przede wszystkim - prokuraturze. Temat ten był szeroko komentowany w mediach publicznych takich jak radio, telewizja i prasa, a także na forach internetowych. Prokuratura Wojskowa informowała, że zajmie się analizą powszechnie znanego filmu nakręconego na miejscu gdzie leżały zgliszcza prezydenckiego samolotu (który to film - w wysokiej jakości - dołączam do zawiadomienia na płycie CD-ROM) i jak sądziłem, była to "dostateczna podstawa do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym".
Jednak moje przeświadczenie o tym, iż tenże organ wie o dokonanym czynie zabronionym topniało z dnia na dzień, a z chwilą w której stało się prawdopodobne, iż prokuratorzy z zespołu zajmującego się "przyczynami katastrofy prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem" nie zdołali ustalić przez okres dwóch tygodni o której dokładnie godzinie miało miejsce tragiczne zdarzenie - przypuszczenie to stopniało całkowicie - do zera. Z tą chwilą powziąłem decyzję o napisaniu i wystosowaniu oficjalnego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia szeregu ciężkich przestępstw i zbrodni na szkodę istotnych interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli.
Jako obywatel III RP stanowczo domagam się i żądam wszczęcia postępowania przez prokuraturę cywilną w sprawie o zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem, w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, z użyciem broni palnej z Art.148. § 2. pkt1, 3 i 4 kodeksu karnego w brzmieniu:
"Art. 148. § 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) (...)
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.
4) z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych,
podlega karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.",
a także w sprawie o zabójstwo osób rannych i rozbitków z Art.123. § 1. pkt 2. w brzmieniu:
"Art. 123. § 1. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, dopuszcza się zabójstwa wobec:
1) (...)
2) rannych, chorych, rozbitków, personelu medycznego lub osób duchownych,
3) (...)
4) (...)
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności."
Zwracam uwagę iż na podstawie Art. 110. § 1. kodeksu karnego w brzmieniu:
"Art. 110. § 1. Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za granicą czyn zabroniony skierowany przeciwko interesom Rzeczypospolitej Polskiej, obywatela polskiego, polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz do cudzoziemca, który popełnił za granicą przestępstwo o charakterze terrorystycznym."
a także z Art. 10. § 1. kodeksu postępowania karnego w brzmieniu:
" Art. 10. § 1.Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia - o czyn ścigany z urzędu."
polskie organy ścigania, co do zasady, zobowiązane są wszcząć postępowanie w sprawie, z urzędu, bezzwłocznie po powzięciu informacji o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i ścigać sprawców bestialskiego mordu na rozbitkach, którego (w moim przekonaniu) dokonali nieznani sprawcy w czasie niespełna 30 minut po tym jak samolot runął na ziemię - czego stanowczo żądam i domagam się w sposób zdecydowany.
Zakładany przeze mnie prawdopodobny scenariusz zdarzeń, jak i stenogram z filmu dołączam do zawiadomienia na płycie CD wraz filmem i analizą (dokonaną przeze mnie zgodnie z regułami zdrowego rozsądku i prawidłowego rozumowania i wnioskowania), a także w tradycyjnej formie - na papierze. Film jest w znacznie lepszej jakości, niż te zamieszczane masowo na stronie internetowej "www.Youtube.com" i innych - zwłaszcza w ostatnich dniach (nie wiem jakim filmem dysponowała Prokuratura Wojskowa, ale podejrzewam, że pojawiające się w internecie kopie filmu o bardzo słabej jakości mogą być celowym działaniem osób zainteresowanych utrzymaniem w tajemnicy tamtych wydarzeń). Na filmie załączonym przeze mnie do nieniejszego zawiadomienia słychać bardzo wyraźnie zarówno wielokrotnie padające po rosyjsku komendy do rozpoczęcia i kontynuowania mordowania, jak również głosy polskich ofiar (co najmniej trzech osób - wskazuję na łatwą możliwość zidentyfikowania tych osób tylko po głosie przez najbliższych, jak też zwracam uwagę na pojawiające się tuż po katastrofie doniesienia mediów o trzech osobach które jednak przeżyły katastrofę). Na filmie słychać i widać (!!!) strzały z broni palnej, można obserwować na zgliszczach działanie zorganizowanej i zhierarchizowanej grupy o charakterze zbrojnym, która za zadanie ma (w moim przekonaniu) dopilnować aby nikt nie wyszedł cało z tej bestialskiej zbrodni, zabezpieczyć się przed niepożądanymi świadkami (przypominam o doniesieniach na temat znalezionych na miejscu kaźni ciałach ludzi, którzy nie byli na liście pasażerów samolotu), a także splądrować wrak i ciała ofiar (dokumenty, laptopy, telefony komórkowe i inne rzeczy). W świetle ostatnich doniesień - zwłaszcza w sprawie zakłóceń sieci telefonii komórkowej (jak rozumiem po to, aby uniemożliwić rozbitkom którzy przeżyli kontakt ze światem), a także w sprawie prawdopodobnie wcześniejszego o 17 minut czasu zetknięcia się samolotu z ziemią niż zakładano i informowano (dezinformowano?!!!) początkowo oraz podejrzenia mataczenia w tej sprawie przez osoby zajmujące się czynnościami wyjaśniającymi, teza zakładana przeze mnie jest wielce uprawdopodobniona. Dlaczego ciała całej załogi, dwóch stewardess i większości pasażerów były zmasakrowane do tego stopnia, że nie możliwe było ich zidentyfikowanie bez testów DNA. Jest to zadziwiająca sprzeczność, w normalnym biegu wydarzeń byłoby to wręcz tak nieprawdopodobne, że graniczące z niemożliwością (nawet z punktu widzenia statystyki), że akurat ciała członków załogi uległy tak nieprawdopodobnym obrażeniom. Jestem skłonny twierdzić iż właśnie te osoby (jako najbardziej zdające sobie sprawę z własnego położenia na kilka sekund przed zetknięciem z ziemią) miały relatywnie największe szanse na przeżycie, a także że śmierć poniosły już po upadku samolotu, a ciała ich celowo, bestialsko zbeszczeszczono (może nawet podpalono?), aby uniemożliwić stwierdzenie prawdziwej przyczyny ich śmierci. Na innym filmie z miejsca zdarzenia nakręconym zapewne kilkanaście minut później (długość 2:09 - w czasie 2:00 słychać stwierdzenie: "Załoga żyje!", co też powinno wzniecić wątpliwości.
I stanowczo nie zgadzam się z twierdzeniami niektórych osób, że jest to jakaś "teoria spiskowa" - na podstawie dokumentacji i w świetle bieżących wydarzeń jest to naturalny i natychmiastowy wniosek, wymagający weryfikacji przez organy powołane do ścigania najcięższych przestępstw. Natomiast za "teorię spiskową" uznać w moim przekonaniu należy teorię, wedle której film rzekomo został zmontowany, czy też sfabrykowany w ten, lub inny sposób, a katastrofa zdarzyła się dlatego, że pilot "nie umiał latać samolotem i nie znał języka rosyjskiego", a nad lotniskiem pojawiła się mgła. Na filmie jest widoczność około 300 - 400 metrów i są większe prześwity, zatem można stwierdzić z dużą dozą prawdopodobieństwa, że ziemię było widać z samolotu na długo przed podejściem do lądowania - z wysokości około 300 metrów. W chwili katastrofy (8:39 polskiego czasu), czyli 17 minut przed założonym przeze mnie czasem w której nakręcony był film (8:56 polskiego czasu - gdyż wtedy dopiero włączone zostały syreny - co słychać na filmie), widoczność nie mogła być gorsza, gdyż były w mediach i internecie publikowane wywiady ze świadkami, którzy widzieli samolot podchodzący do lądowania - jak twierdzili był on "przechylony na lewą stronę". Jeżeli świadkowie widzieli samolot - to pilot zapewne mógł widzieć ziemię i zdawał sobie sprawę, że jest nisko.
Pilot najprawdopodobniej, albo nie miał możliwości sterowania samolotem, albo został wprowadzony w błąd przez wieżę, zakłócenia urządzeń nawigacyjnych, awioniki, itd, a nawet przez podstępne zainstalowanie kilkaset metrów przed pierwszą radiolatarnią urządzenia nadawczego, imitującego pierwszą radiolatarnię - i zakładał, że pas lotniska znajduje się o kilkaset metrów (do kilometra) wcześniej niż w był rzeczywistości. Odwrotu nie było, bo gdy okazało się, że pasa startowego nadal nie ma, to nie było również czasu na poderwanie maszyny do góry ze względu na jej dużą bezwładność, a także na fakt, iż teren wznosi się na podejściu do pasa o około 18 metrów, a w dodatku pojawia się tam las.
Zatem kolejnym naturalnym i w moim przekonaniu całkowicie uprawnionym i logicznym wnioskiem jest wniosek, że katastrofa samolotu została - w podstępny sposób i przy użyciu zaawansowanych urządzeń technicznych, a także z pomocą dużej zorganizowanej i profesjonalnie kierowanej grupy ludzi - zaplanowana i sztucznie wywołana. Nad samolotem Tu-154 została najprawdopodobniej przejęta kontrola z zewnątrz przy użyciu nowoczesnych broni "elektronicznego pola walki" używanych przez wojsko i zakłócających bądź zniekształcających sygnały, lub też za pomocą impulsu magnetycznego (EMP - Electromagnetic Pulse), dzięki którego zastosowaniu możliwe było zakłócenie działania awioniki i innych urządzeń pokładowych np układów sterowania, automatyki pokładowej, serwomechanizmów, a nawet zniszczenie tych urządzeń poprzez przetopienie izolacji i przebicie, albo spalenie wskutek nadmiernej emisji energii cieplnej (Impuls elektromagnetyczny indukuje wysokie napięcie w sieciach, urządzeniach elektrycznych i elektronicznych. Zwiększone napięcie powoduje skokowy wzrost natężenia prądu elektrycznego i wydzielanie dużych ilości ciepła, w konsekwencji czego uszkodzeniu ulegają elementy elektroniczne, obwody elektryczne, a nawet energetyczne linie przesyłowe. Wysokie napięcie powoduje również przebicie warstw izolacyjnych). Przypominam o świadkach, którzy na krótko przed katastrofą widzieli i słyszeli dwa wybuchy. Na rosyjskich forach dyskusyjnych pojawiają się informacje, że w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska Siewiernyj znajduje się ośrodek, w którym prowadzi się badania nad nowoczesną bronią magnetyczną pozwalającą przejmować kontrolę nad samolotami poprzez wprowadzanie zakłóceń i uszkadzanie automatyki pokładowej, awioniki i innego osprzętu elektrycznego i elektronicznego samolotów - sprawdzenia wymaga rzetelność tych informacji, jednak istnienie takiego ośrodka w pobliżu lotniska w znacznym stopniu ułatwiałoby akcję sabotażową.
Sprawdzenia wymaga także teza o manipulacji sygnałami z radiolatarni - lub wręcz teza o postawieniu w pewnej odległości przed lotniskiem atrapy pierwszej radiolatarni nadającej jej sygnał, co w połączeniu z wprowadzającymi w błąd informacjami z wieży - spowodować mogło "przesunięcie wirtualnego obrazu lotniska w oczach pilotów Tu-154" i zbyt wczesne zejście na wysokość pasa lotniska (a nawet niżej o piętnaście metrów). Przy wznoszącym się o kilkanaście (ok.18) metrów i zadrzewionym terenie na podejściu do pasa - zaskutkować to musiało katastrofą wobec dużej bezwładności Tu-154 i poprzedzającego, gwałtownego schodzenia maszyny w dół. W świetle dowiedzionych manipulacji przy systemie oświetleniowym lotniska tuż po katastrofie (są powszechnie dostępne zdjęcia mundurowych wymieniających żarówki) - ta ostatnia teza również jest coraz bardziej prawdopodobna. Zwracam uwagę, że pierwsze drzewo, o które zahaczył samolot znajdowało się w odległości niespełna 50 metrów od osi pasa, zatem nawet biorąc pod uwagę rozpiętość skrzydeł Tu-154 można dojść do wniosku, że samolot nie był dokładnie w osi pasa na kilkaset metrów przed lotniskiem (mimo konkurencyjnych analiz, że jednak był). Pilot zazwyczaj przelatuje dokładnie nad radiolatarnią chcąc trafić w oś pasa - jeżeli założymy, że tak zrobił, to możnaby wnioskować, że pierwsza radiolatarnia (a raczej jej atrapa pospiesznie ustawiona na krótko przed katastrofą) z oczywistych przyczyn obiektywnych (topografia terenu, trudności pomiarowe, konieczność pospiesznego działania, itp.) - nie była ustawiona w osi pasa, co potwierdza, że była to atrapa, a sygnał pochodził z tej atrapy ustawionej przed lotniskiem przez sprawców katastrofy w wiadomym celu.
Przedstawione tezy potwierdza również analiza lotu Tu-154, który jeszcze na 2 km przed lotniskiem podchodził do lądowania poprawnie, a dopiero w ostatniej chwili zaczął gwałtownie opadać - tak jakby samolot utracił sterowność, albo załoga została - wszelkimi dostępnymi środkami technicznymi (również z aktywnym udziałem czynnika ludzkiego - np. z wieży kontrolnej) wpływającymi na całokształt oglądu sytuacji i możliwość podejmowania decyzji - podstępnie wprowadzona w błąd w celu spowodowania katastrofy i splądrowania szczątków samolotu przez czekających w bezpośrednim pobliżu oprawców. Plan uwzględniał konieczność wymordowania pozostałych przy życiu rozbitków, co potwierdzać mogą doniesienia o celowym zakłóceniu działania sieci telefonii komórkowej w tamtym czasie i miejscu.
Dlatego zadośćczyniąc nałożonemu na mnie przez Art. 304. § 1. kpk społecznemu obowiązkowi, a w niektórych wypadkach określonych w Art. 240. § 1. kk - ustawowemu obowiązkowi prawnemu, w związku z podejrzewanym przeze mnie celowym działaniem zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, mającym na celu spowodowanie katastrofy prezydenckiego samolotu w Smoleńsku dnia 10 kwietnia 2010 roku, co jak wszyscy wiemy ostatecznie się stało, zawiadamiam organy ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, którego znamiona opisane są w poniżej wyszczególnionych przepisach kodeksu karnego obowiązującego w Polsce, lub też prawdopodobieństwo wypełnienia się wszystkich ustawowych znamion i przesłanek koniecznych do uznania czynu za przestępny uznaję za bardzo wysokie lub wysokie, domagając się jednocześnie wszczęcia postępowania przez prokuraturę cywilną i ścigania tych zbrodni oraz przestępstw, których znamiona ustawowe określone są w Art. 118. § 1. kk., w Art. 134. kk., w Art. 140. § 1., kk., w Art. 140. § 2. kk., w Art. 148. § 1., § 2., oraz § 3., w Art. 166. § 3. kk., w Art. 173 § 3., kk., oraz w Art. 258. kk.:
Art. 118. § 1. Kto, w celu wyniszczenia w całości albo w części grupy narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub grupy o określonym światopoglądzie, dopuszcza się zabójstwa albo powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu osoby należącej do takiej grupy,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. (...)
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1 lub 2,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 134. Kto dopuszcza się zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 140. § 1. Kto, w celu osłabienia mocy obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, dopuszcza się gwałtownego zamachu na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, niszczy lub uszkadza obiekt albo urządzenie o znaczeniu obronnym,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 3. (...)
§ 4. (...)
Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) (...)
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.
4) z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych,
podlega karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo.
§ 4. (...)
Art. 166. § 1. Kto, stosując podstęp albo gwałt na osobie lub groźbę bezpośredniego użycia takiego gwałtu, przejmuje kontrolę nad statkiem wodnym lub powietrznym,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Kto, działając w sposób określony w § 1, sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności.
Art. 173. § 1. Kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. (...)
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. (...)
Art. 258 § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli grupa albo związek określone w § 1 mają charakter zbrojny albo mają na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto grupę albo związek określone w § 1 w tym mające charakter zbrojny zakłada lub taką grupą albo związkiem kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym zakłada lub taką grupą lub związkiem kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Ponadto uznaję za wielce prawdopodobne lub tylko prawdopodobne, iż wiele z czynów, które bezpośrednio, lub tylko pośrednio skutkowały rozbiciem się prezydenckiego samolotu i śmiercią wielu osób, a także popełnionych już po katastrofie (bezpośrednio po katastrofie na szczątkach rozbitego samolotu, lub dopiero podczas trwania czynności wyjaśniających), jak również nieco luźniej związanych ze sprawą (np. kwestia logistycznego zabezpieczenia lądowania polskiej delegacji na lotnisku Siewiernyj) - wypełnia znamiona ustawowe określone w poniższych przepisach zawartych w polskim kodeksie karnym. W związku z tym oczekuję od prokuratury cywilnej wyjaśnienia wszystkich okoliczności tragedii w szerokim tego słowa znaczeniu i analizy całokształtu zdarzeń również pod kątem możliwości wyczerpania przez poszczególne czyny (polegające na działaniu lub zaniechaniu) znamion określonych w poniższych przepisach obowiązującej ustawy "Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r.":
Art. 117. § 1. Kto wszczyna lub prowadzi wojnę napastniczą,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Kto publicznie nawołuje do wszczęcia wojny napastniczej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 119. § 1. Kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa określonego w § 1.
Art. 127. § 1. Kto, mając na celu pozbawienie niepodległości, oderwanie części obszaru lub zmianę przemocą konstytucyjnego ustroju RzeczypospolitejPolskiej, podejmuje w porozumieniu z innymi osobami działalnośćzmierzającą bezpośrednio do urzeczywistnienia tego celu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 128. § 1. Kto, w celu usunięcia przemocą konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje działalność zmierzającą bezpośrednio do urzeczywistnienia tego celu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 129. Kto, będąc upoważniony do występowania w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej w stosunkach z rządem obcego państwa lub zagraniczną organizacją, działa na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 130. § 1. Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Kto, biorąc udział w obcym wywiadzie albo działając na jego rzecz, udziela temu wywiadowi wiadomości, których przekazanie może wyrządzić szkodę Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w § 2, gromadzi je lub przechowuje, wchodzi do systemu informatycznego w celu ich uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 4. Kto działalność obcego wywiadu organizuje lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności.
Art. 135. § 1. Kto dopuszcza się czynnej napaści na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto publicznie znieważa Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 156. § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:
1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,
2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 158. § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 160. § 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 162. § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
Art. 163. § 1. Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać:
1) pożaru,
2) zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, skał lub śniegu,
3) eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących,
4) gwałtownego wyzwolenia energii jądrowej lub wyzwolenia promieniowania jonizującego,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 164. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 165. § 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach:
1) powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej albo zarazy zwierzęcej lub roślinnej,
2) wyrabiając lub wprowadzając do obrotu szkodliwe dla zdrowia substancje, środki spożywcze lub inne artykuły powszechnego użytku lub też środki farmaceutyczne nie odpowiadające obowiązującym warunkom jakości,
3) powodując uszkodzenie lub unieruchomienie urządzenia użyteczności publicznej, w szczególności urządzenia dostarczającego wodę, światło, ciepło, gaz, energię albo urządzenia zabezpieczającego przed nastąpieniem niebezpieczeństwa powszechnego lub służącego do jego uchylenia,
4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych,
5) działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 165a. Kto gromadzi, przekazuje lub oferuje środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości w celu sfinansowania przestępstwa o charakterze terrorystycznym,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 167. § 1. Kto umieszcza na statku wodnym lub powietrznym urządzenie lub substancję zagrażającą bezpieczeństwu osób lub mieniu znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku urządzenie nawigacyjne albo uniemożliwia jego obsługę, jeżeli może to zagrażać bezpieczeństwu osób.
Art. 168. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 163 § 1, art. 165 § 1, art. 166 § 1 lub w art. 167 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 171. § 1. Kto, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom, wyrabia, przetwarza, gromadzi, posiada, posługuje się lub handluje substancją lub przyrządem wybuchowym, materiałem radioaktywnym, urządzeniem emitującym promienie jonizujące lub innym przedmiotem lub substancją, która może sprowadzić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto przedmioty określone w § 1 odstępuje osobie nieuprawnionej.
Art. 172. Kto przeszkadza działaniu mającemu na celu zapobieżenie niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 174. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 175. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 173 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 177. § 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na jej wniosek.
Art. 178. § 1. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, 174 lub 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę.
§ 2. (uchylono).
Art. 179. Kto wbrew szczególnemu obowiązkowi dopuszcza do ruchu pojazd mechaniczny albo inny pojazd w stanie bezpośrednio zagrażającym bezpieczeństwu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym lub dopuszcza do prowadzenia pojazdu mechanicznego albo innego pojazdu na drodze publicznej przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości, będącą pod wpływem środka odurzającego lub osobę nie posiadającą wymaganych uprawnień,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 180. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, pełni czynności związane bezpośrednio z zapewnieniem bezpieczeństwaruchu pojazdów mechanicznych,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 189. § 1. Kto pozbawia człowieka wolności,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególnym udręczeniem, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 222. § 1. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 wywołało niewłaściwe zachowanie się funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 223. Kto, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami lub używając broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo środka obezwładniającego, dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 224. § 1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art. 156 § 1 lub w art. 157§ 1, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 226. § 1. § 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Przepis art. 222 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 230. § 1. Kto, powołując się na wpływy w instytucji państwowej, samorządowej, organizacji międzynarodowej albo krajowej lub w zagranicznej jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi albo wywołując przekonanie innej osoby lub utwierdzając ją w przekonaniu o istnieniu takich wpływów, podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 231. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie i wyrządza istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona czynu zabronionego określonego w art. 228.
Art. 234. Kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie tych czynów zabronionych lub przewinienia dyscyplinarnego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 235. Kto, przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie przedsiębierze,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 236. § 1. Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego, wykroczenia, wykroczenia skarbowego lub przewinienia dyscyplinarnego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Nie podlega karze, kto zataja dowody niewinności z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 239. § 1. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Nie podlega karze sprawca, który ukrywa osobę najbliższą.
§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli sprawca udzielił pomocy osobie najbliższej albo działał z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 240. § 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166 lub 252, nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1, kto zaniechał zawiadomienia, mając dostateczną podstawę do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym; nie popełnia przestępstwa również ten, kto zapobiegł popełnieniu przygotowywanego lub usiłowanego czynu zabronionego określonego w § 1.
§ 3. Nie podlega karze, kto zaniechał zawiadomienia z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 245. Kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 246. Funkcjonariusz publiczny lub ten, który działając na jego polecenie w celu uzyskania określonych zeznań, wyjaśnień, informacji lub oświadczenia stosuje przemoc, groźbę bezprawną lub w inny sposób znęca się fizycznie lub psychicznie nad inną osobą,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 249. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem przeszkadza:
1) odbyciu zgromadzenia poprzedzającego głosowanie,
2) swobodnemu wykonywaniu prawa do kandydowania lub głosowania,
3) głosowaniu lub obliczaniu głosów,
4) sporządzaniu protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo referendalnych,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 252. § 1. Kto bierze lub przetrzymuje zakładnika w celu zmuszenia organu państwowego lub samorządowego, instytucji, organizacji, osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób do określonego zachowania się,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1, kto odstąpił od zamiaru wymuszenia i zwolnił zakładnika.
Art. 254. § 1. Kto bierze czynny udział w zbiegowisku wiedząc, że jego uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na osobę lub mienie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem gwałtownego zamachu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, uczestnik zbiegowiska określony w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 255. § 1. Kto publicznie nawołuje do popełnienia występku lub przestępstwa skarbowego
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Kto publicznie nawołuje do popełnienia zbrodni,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto publicznie pochwala popełnienie przestępstwa,
podlega grzywnie do 180 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 257. Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 262. § 1. Kto znieważa zwłoki, prochy ludzkie lub miejsce spoczynku zmarłego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Kto ograbia zwłoki, grób lub inne miejsce spoczynku zmarłego,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 263. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia broń palną albo amunicję lub nią handluje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto, mając zezwolenie na posiadanie broni palnej lub amunicji, udostępnia lub przekazuje ją osobie nieuprawnionej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Kto nieumyślnie powoduje utratę broni palnej lub amunicji, która zgodnie z prawem pozostaje w jego dyspozycji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 265. § 1. Kto ujawnia lub wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę państwową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli informację określoną w § 1 ujawniono osobie działającej w imieniu lub na rzecz podmiotu zagranicznego, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto nieumyślnie ujawnia informację określoną w § 1, z którą zapoznał się w związku z pełnieniem funkcji publicznej lub otrzymanym upoważnieniem,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 266. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Funkcjonariusz publiczny, który ujawnia osobie nieuprawnionej informację stanowiącą tajemnicę służbową lub informację, którą uzyskał w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę prawnie chroniony interes,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 267. § 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do całości lub części systemu informatycznego.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem.
§ 4. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 1--3 ujawnia innej osobie.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 1--4 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 268. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy zapisu na informatycznym nośniku danych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, wyrządza znaczną szkodę majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 268a. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa, zmienia lub utrudnia dostęp do danych informatycznych albo w istotnym stopniu zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1, wyrządza znaczną szkodę majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 269. § 1. Kto niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia dane informatyczne o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu państwowego lub instytucji państwowej albo samorządu terytorialnego albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, niszcząc albo wymieniając informatyczny nośnik danych lub niszcząc albo uszkadzając urządzenie służące do automatycznego przetwarzania, gromadzenia lub przekazywania danych informatycznych.
Art. 269a. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, przez transmisję, zniszczenie, usunięcie, uszkodzenie, utrudnienie dostępu lub zmianę danych informatycznych, w istotnym stopniu zakłóca pracę systemu komputerowego lub sieci teleinformatycznej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.
Art. 280. § 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznymprzedmiotem lub środkiem obezwładniającym albodziała w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
W podsumowaniu zwracam uwagę, iż niniejsze zawiadomienie w zasadniczej części dotyczy wydarzeń, które miały miejsce już po zetknięciu się samolotu z ziemią, to jest przestępstw i zbrodni dokonanych na miejscu katastrofy, czyli na zgliszczach i szczątkach prezydenckiego samolotu Tupolev Tu-154, a które to zbrodnie dokumentuje dołączony przeze mnie film. Na jego podstawie można stwierdzić, że nie wszyscy pasażerowie zginęli bezpośrednio wskutek uderzenia samolotu o ziemię - część z nich została zamordowana w czasie około 20 - 30 minut po katastrofie przez nieznanych mi sprawców - i wyjaśnienia tej kwestii na drodze odpowiedniego postępowania karnego domagam się w pierwszej kolejności od prokuratury cywilnej.
Natomiast informacje i przemyślenia, będące następstwem normalnego rozumowania zgodnego z zasadami logiki i prawidłowego wnioskowania, a dotyczące ewentualnych przyczyn i możliwych sposobów spowodowania katastrofy - mają charakter dodatkowy, ale również przedmiotowo relewantny.
W poczuciu spełnionego ustawowego, społecznego, a także prawnego obowiązku nałożonego na mnie jako obywatela RP przez polską ustawę karną (Art. 240. kk.) - oczekuję z niecierpliwością, a także z pewną obawą podjęcia właściwych kroków przez prokuraturę cywilną.
ZAŁĄCZNIKI:
Załącznik 1. Płyta CD-ROM z filmem dokumentującym zbrodnie na miejscu katastrofy prezydenckiego samolotu, a także elektroniczną wersją nieniejszego zawiadomienia oraz analizy filmu (wraz ze stenogramem) w postaci plików tekstowych, jak również innymi plikami graficznymi (rysunki, zdjęcia) odnoszącymi się do poruszanej w zawiadomieniu tematyki.
Załącznik 2. Duplikat płyty CD-ROM.
Załącznik 3. Wydrukowana na papierze (z pliku zawartego na CD-ROMie - załącznik 1.) wersja analizy filmu wraz ze stenogramem i instrukcją obsługi.
Z poważaniem
------------------------------------------------------------------------------
Inne tematy w dziale Rozmaitości
