„Obozy koncentracyjne służyły do reedukacji i karania. Nie było tam komór gazowych"

Shoah Wikipedia • The Holocaust, known in Hebrew as Ha'Shoah, was the genocide of European Jews during World War II. From 1941 to 1945, Nazi Germany and its collaborators systematically murdered some six million Jews across German-occupied Europe, around two-thirds of Europe's Jewish population.

W ciągu ostatnich kilku dni pojawiło się kilka artykułów i liczne komentarze dotyczące Jedwabnego

i komór gazowych, w których naziści zamordowali miliony ludzi. Niestety pojawiły się również fałszywe i oszczercze stwierdzenia podważające ustalone od dawna fakty.

Oto kilka przykładów:

qwardian11 lipca 2025, 11:00

 @Bazyli1969

Komory gazowe to obrzydliwy mit. Tak samo jak bajka o robieniu z ludzi mydła..

 https://www.salon24.pl/newsroom/notka-komentarze/1453136,hierarchowie-kosciola-potepiaja-slowa-brauna-to-klamstwo-ktore-rodzi-zlo#comment-27859447

 Qwardian;

 świadkowie procesu mordowania ludzi w komorach gazowych, pozostawili nam liczne świadectwa. Były absurdalne i niewiarygodne.

Dłuższy komentarz autorstwa Kot z Cheshire, fragment:

Podsumowując: to jest jednak problem. A jego samą istotą jest to, że jeśli go potraktować w sposób NORMALNY, tzn. używając profesjonalnych metod naukowych używanych przez historyków: badania źródeł materialnych, dokumentów, świadków itp itd, to wychodzi na to, że mordowania ludzi w komorach gazowych w obozach koncentracyjnych nie da się jednoznacznie potwierdzić i może być ono ... MITEM, jakich zresztą sporo było i jest w historii.

https://www.salon24.pl/newsroom/notka-komentarze/1453136,hierarchowie-kosciola-potepiaja-slowa-brauna-to-klamstwo-ktore-rodzi-zlo#comment-27859227

Komora gazowa koncentracyjny obóz Auschwitz Birkenau KZ Polska.

Jest wiele innych, które są tak odrażające, że nie będę cytował ich pseudonimów, a podawanie prawdziwych danych

jest zabronione na salon24.

Dzisiaj pominę Jedwabne, które dzięki przemówieniu pana Brauna spotkało się już z ogromnym odzewem na całym świecie,

potwierdzając tezę (z którą się nie zgadzam), że Polacy, mimo upływu 70 lat od zakończenia II wojny światowej, są największymi antysemitami na świecie. To bardzo źle, psuje to wizerunek Polski jako demokratycznego kraju, który rozwija się od momentu przystąpienia do UE i NATO.

Twierdzenie to jest często powtarzane przez osoby zaprzeczające Holocaustowi, które wykorzystują starannie dobrane dokumenty, aby poprzeć swoje tezy. Często młodzi ludzie, którzy odwiedzili miejsce pamięci obozu koncentracyjnego, zwracają uwagę, że nie widzieli żadnych komór gazowych. Czasami powołują się na raporty więźniów sprzed 1941 roku lub cytują schematy Auschwitz I (a nie obozu zagłady Birkenau), na których nie widać komór gazowych.

Odwiedzając obóz koncentracyjny, należy pamiętać, że nie wszystkie z nich posiadały komory gazowe. Chociaż Auschwitz i Chełmno (Kulmhof) zostały zbudowane w granicach tzw. „Rzeszy”, wszystkie rzeczywiste nazistowskie obozy zagłady (tj. obozy przeznaczone prawie wyłącznie do masowych mordów) znajdowały się poza terytorium Niemiec. Z tego powodu większość młodych Niemców nigdy nie widziała żadnego z obozów śmierci. 

Komory gazowe w obozie na Majdanku

Było sześć głównych obozów zagłady:

Auschwitz-Birkenau (ponad 1 000 000 ofiar śmiertelnych),

Treblinka (ponad 974 000),

Sobibór (ponad 250 000),

Bełżec (ponad 600 000),

Chełmno (ponad 225 000) oraz

Majdanek (ponad 250 000).

To, co jest wyparte i w dużej mierze zapomniane, to fakt, że istniał cały system obozów koncentracyjnych; oprócz obozów zagłady istniały obozy pracy i obozy „przejściowe”, które wraz ze wszystkimi obozami podległymi były rozrzucone po całych Niemczech. Praca przymusowa była zawsze cechą charakterystyczną systemu obozów koncentracyjnych. Początkowo więźniowie byli wykorzystywani do prac budowlanych, a później również w przemyśle zbrojeniowym. Selekcje były charakterystyczne tylko dla Birkenau (Auschwitz II) i były uzależnione od aktualnego zapotrzebowania na siłę roboczą.

W innych obozach zagłady ludzie byli bezpośrednio kierowani do komór gazowych. W obozach pracy i „tranzytowych” ludzie byli niszczeni przez połączenie przepracowania i niedożywienia. Chociaż egzekucje były powszechne, zabójstwa nie były dokonywane na skalę przemysłową, jak miało to miejsce w obozach zagłady.

Byli więźniowie, którzy opowiadali o „reedukacji”, przymusowej pracy i ostatecznym zwolnieniu, z pewnością nie kłamali. Jednak takie relacje pochodziły prawie wyłącznie od niemieckich więźniów politycznych, którzy byli internowani w obozach koncentracyjnych w latach 1933-1936 lub najpóźniej 1939-1940. Od czasu do czasu pojawiają się relacje innych osób, ale są one albo całkowicie sfabrykowane, albo zniekształcają prawdę.

Po 1941 r. cel obozów koncentracyjnych uległ radykalnej zmianie – z „reedukacji” i karania przeciwników politycznych stały się one obozami śmierci dla Żydów, Sintów i Romów, jeńców wojennych oraz osób uznanych przez nazistów za „podludzi”.

9 listopada 1938 r. naziści zorganizowali Noc Kryształową, ogólnokrajowy pogrom mający na celu zastraszenie Żydów i zmuszenie ich do emigracji. Pogrom ten był odzwierciedleniem ich ideologii rasowej, która postrzegała Żydów jako najbardziej zgubnego wroga Niemców, i stanowił punkt kulminacyjny oficjalnej polityki terroru nazistów. Jednak kiedy Niemcy najechały Związek Radziecki w 1941 r., naziści stanęli przed pytaniem, co zrobić z milionami Żydów mieszkających na podbitych terytoriach. Z dala od Niemiec i pod osłoną mgły wojny naziści rozpoczęli systematyczną fizyczną eksterminację Żydów. To „ostateczne rozwiązanie” zmieniło istniejące obozy w obiekty służące do masowego wyniszczania ludzi. Ponadto zbudowano nowe obozy zagłady (np. Auschwitz II, znany również jako Birkenau, w 1942 r.).

Ale nawet gdyby okazało się prawdą, że w obozach zagłady nie było komór gazowych, naziści nadal byliby winni masowego morderstwa. Na przykład w Chełmnie setki tysięcy ludzi zamordowano w mobilnych wagonach gazowych. Masowe rozstrzeliwania były powszechne. W Bełżcu i Treblince osoby starsze i niedołężne, a także dzieci były zabierane z rampy i rozstrzeliwane natychmiast po przybyciu.

W Niemczech ulubioną taktyką osób zaprzeczających Holocaustowi jest przytaczanie schematu planów rozbudowy Auschwitz I z około 1940 roku, aby zaprzeczyć istnieniu komór gazowych. To oszustwo często się udaje, ponieważ większość młodych ludzi nie wie, że Auschwitz II (Birkenau) było faktycznym centrum, w którym odbywała się większość gazowań. Ponadto negacjoniści nie wahają się przedstawiać schematów, które sami wymyślili.

Pierwsze eksperymenty z gazowaniem rzeczywiście miały miejsce w Auschwitz I, w piwnicy bloku 11 we wrześniu 1941 roku. Ofiarami było około 600 radzieckich jeńców wojennych i 250 chorych więźniów. Około dwa tygodnie później 900 radzieckich jeńców wojennych zostało zagazowanych w kostnicy krematorium w Auschwitz I. Gazowanie trwało w Auschwitz I nawet po tym, jak Birkenau zaczęło przetwarzać ofiary.

Kłamstwo nr 46

„Raport Leuchtera i raport Remera stanowią opinię ekspertów”.

Zanim przejdziemy do omówienia błędnych informacji zawartych w tych „badaniach”, należy od razu zgłosić jedną krytyczną uwagę. Ani Leuchter, ani Germar Rudolf, który pracuje dla Remera, nie są ekspertami w dziedzinie, w której rzekomo się specjalizują.

Fred A. Leuchter ma tytuł magistra historii i sprzedaje urządzenia do wykonywania egzekucji amerykańskim więzieniom. W swoich publikacjach zawsze twierdzi, że jest inżynierem. Rudolf jest dyplomowanym chemikiem w Stuttgarcie. Wbrew temu, co twierdzi, Leuchter nie ma absolutnie żadnego praktycznego doświadczenia w zakresie komór gazowych. Spośród sześciu stanów, które miały się z nim konsultować, pięć odrzuciło jego ofertę. Tylko w stanie Maryland Leuchter przedłożył jeden projekt renowacji komory gazowej. Plany te nigdy nie zostały zrealizowane, ponieważ Maryland zdecydował się wykonywać kary śmierci na skazanych poprzez śmiertelny zastrzyk.

Otto E. Remer był generałem Wehrmachtu i brał udział w aresztowaniu oficerów wojskowych, którzy 20 lipca 1944 r. podjęli próbę zamachu na Hitlera. Jest on zarówno sponsorem, jak i finansistą raportu Remera.

Należy zdawać sobie sprawę, że żadne z tych badań nie może być uznane za neutralną analizę. Oba zostały opracowane i napisane w celu pomocy w obronie prawnej oskarżonych rewizjonistów Holokaustu. W przypadku raportu Leuchtera impulsem był prawicowy radykalny krytyk literacki Robert Faurisson, który próbował pomóc swojemu przyjacielowi politycznemu Ernstowi Zündelowi, który był ścigany w Kanadzie (a później skazany). Sam Zündel sfinansował podróż tego „neutralnego eksperta” Leuchtera. Podczas przesłuchania Leuchter przyznał, że nie posiadał niezbędnego wykształcenia naukowego. Co więcej, aby zapoznać się z tematem, korzystał wyłącznie ze źródeł poleconych przez Faurissona. Z powodu tych niedociągnięć sąd w Toronto nie uznał Leuchtera za wiarygodnego. Sędzia stwierdził, że Leuchter bezczelnie twierdził, że ma więcej niż powierzchowną wiedzę na ten temat.

W czerwcu 1991 roku sam Leuchter trafił do sądu za nielegalne wykonywanie zawodu inżyniera. W rezultacie podpisał dobrowolne oświadczenie, w którym przyznał, że nigdy nie był inżynierem z zawodu, że fałszywie składał oświadczenia przeciwne w kilku stanach w celu pozyskania pracy, a wreszcie, że był samozwańczym ekspertem w dziedzinie „technologii egzekucji”. Obiecał, że zaprzestanie przedstawiania się jako inżynier i przestanie publikować swoje „analizy naukowe”, takie jak ta dotycząca Auschwitz.

Nawet patrząc z punktu widzenia czasu poświęconego na badania i badania na miejscu, oba te raporty nie spełniają wymogów poważnych badań. Na przykład Leuchter poświęcił na swoją wycieczkę w sumie dziewięć dni, wliczając czas lotu. Następnie w ciągu czterech tygodni napisał 132-stronicowy raport, wykorzystując diagramy pochodzące z broszur turystycznych. Ponadto jasne jest, że nie wiedział nic o ważnych dokumentach, takich jak te napisane przez nadzorców budowlanych SS.

Jak wynika z treści obu raportów, żaden z autorów nie uznał za konieczne zapoznanie się z dokumentacją na miejscu.

Kłamstwo nr 47

„Nawet konstrukcja komór gazowych w Auschwitz nie odzwierciedlała ówczesnego stanu techniki dostępnego w Stanach Zjednoczonych. Dlatego nie zostały one zaprojektowane do zabijania”.

George Wellers, francuski ocalały z Auschwitz, tak skomentował „eksperckie” zeznania Leuchtera:

„Szanowny pan Leuchter uważa za dziwne, że Höß nie przekroczył Atlantyku w latach 1941-42, w szczytowym okresie wojny, aby uzyskać od Amerykanów wskazówki, jak skuteczniej zabijać setki tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci... Jego wnioski zawierają wiele zaskakujących wskazówek, że ten luksusowy kat pomylił swoje komory gazowe w hotelu Hilton z nędznymi szopami, które służyły temu celowi w Auschwitz”.

Początkowo nawet naziści nie mieli doświadczenia w masowych mordach na taką skalę. Powoli doskonalili swoją technologię, zdobywając doświadczenie. Istniały różne rodzaje komór gazowych. Pierwsza stacjonarna komora została uruchomiona w Bełżcu w lutym 1942 r.; stosowano również mobilne komory gazowe w ciężarówkach. Ponadto wypróbowano różne rodzaje gazów, głównie tlenek węgla (z kanistrów lub spalin silników diesla) i kwas pruski (Cyklon B). Rozwój był bardzo nierównomierny; podczas gdy w Bełżcu nadal używano drewnianych baraków z trzema komorami gazowymi, w Sobiborze znajdował się murowany budynek z betonową podłogą. Pierwsze komory gazowe, które można było hermetycznie zamknąć, znajdowały się w Treblince. Dalszą poprawę wydajności osiągnięto w Auschwitz na początku 1943 r. dzięki wprowadzeniu Cyklonu B i budowie komór gazowych z przyległymi krematoriami.

Nazistom z pewnością nie zależało na humanitarności stosowanej technologii; ich jedynym celem była wydajność. Jeśli niezbędna technologia była niedostępna lub przeciążona, ofiary rozstrzeliwano lub wieszano.

Dunn, M. D. (Ed.). (95, April 25). Remember.org - The Holocaust History - A People's and Survivors' History. Retrieved February 28, 2025 , from remember.org

MLA Citation

Remember.org - The Holocaust History - A People's and Survivors' History. Edited by Michael Declan Dunn, 25 Apr. 95 AD, remember.org. Accessed 28 Feb. 2025 . Remember.org shares art, discussion, photos, poems, and facts to preserve powerful memories.

AUSCHWITZ - THE DOCUMENTS BEHIND THE GAS CHAMBERS

https://youtu.be/IRpBnGiE5nk?si=6Tp5pW_fnb1bR4EB

Badacze natrafili na miejsce istnienia komór gazowych w nazistowskim obozie! [Treblinka]

https://youtu.be/aoy4ZHKIJ_I?si=ACqMEXRGUDdzFT7E

https://remember.org/ideas/kz

Opracowanie Eternity & tłumaczenie: Kenneth Kronenberg

Jutro CD: 

Autor: prof. dr hab. Andrzej Żbikowski

Wstęp:

"22 czerwca 1941 r. rozpoczęła się wojna radziecko-niemiecka. W ciągu kilku tygodni Niemcy zajęli północne Mazowiec, Podlasie oraz Kresy, tereny okupowane przez Sowietów od 1939 r. Nowi najeźdźcy przyłączyli te ziemie do Prus Wschodnich jako region białostocki. Wybuch wojny niemiecko-radzieckiej okazał się punktem zwrotnym w II wojnie światowej. Niniejszy artykuł analizuje okoliczności pogromów w Jedwabnem i okolicach, które miały miejsce po ich zajęciu. jedwabne_1944_fb.jpg W pierwszych tygodniach lata 1941 r. walki koncentrowały się głównie na przedwojennych terytoriach polskich, co narażało obywateli polskich, zwłaszcza Żydów, na niebezpieczeństwo. Do końca 1941 r. Niemcy zabili kilkadziesiąt tysięcy Polaków i Białorusinów, a także około pół miliona Żydów. Stworzyli również warunki, w których Żydzi byli zabijani i prześladowani przez swoich chrześcijańskich sąsiadów."