Od dawna przypuszczałem, że to jest w wodzie albo w powietrzu. Bo jak inaczej uwierzyć w epidemię, która ogarnęła ponad 50% populacji naszego kraju? Ze szwagrem zakupiliśmy mikroskop jednej z wiodących firm w jednym z wiodących hipermarketów.
Po tygodniu badań bylismy pewni, że ją mamy. Wyglądała koszmarnie, więc wiedzieliśmy, że to ona. Szwagier zaproponował nazwę pałeczka obywatelska i tak zostało. Była wszędzie. W wodzie, w powietrzu, w płynach ustrojowych. To tłumaczyło dlaczego tak szybko się przenosi.
Rozpoczeliśmy eksperymenty na szczurach, choc było nam żal. Szczury potraktowane pałeczką reagowały natychmiast, bez względu na to czy otrzymały ją doustnie czy dożylnie. Najpierw dostawały wytrzeszczu. Chwilę później następowały objawy psychiczne. szczury rzucały sie na siebie wzajemnie, przestawały zajmować się małymi, ganiały bez sensu w kółkach jak jakieś chomiki, a nade wszystko ogarniała je niepamięć. Za cholerę nie pamietały najprostrzych nawet labiryntów, przez które bez trudu przełaziły jako młode. Pałeczka powodowała agresję, splątanie i amnezję. Co więcej, zaczęły się do nas łasić, mimo że to własnie my je tym gównem zakaziliśmy!
Na niektóre szczury jednak nie działała. Te nadal były spokojne, troskliwe dla swych dzieci, inteligentne i niezależne.
Nadal prowadzimy badania. Populacja szczurów zakażonych maleje. Mordują się wzajemnie, zdychają z pianą na ustach, przestały sie rozmnażać. Populacja zdrowych jest niezmienna, a nawet troche rośnie.
