Opłacało się stawiać Niemcom?

Przeczytałem dzisiaj rano w GW relację z wizyty premiera Kaczyńskiego w Niemczech. W pierwszym zdaniu gazeta informuje nas, że premiera powitano w Berlinie "niemal jak George'a Busha".

Nie ustalono w trakcie tych rozmów żadnego wielkiego przełomu, Niemcy nie pokajali się, ale to jednak już duża zmiana. Pierwszy raz wizyta polskiego polityka wywołała w Niemczech, kraju było nie było nieporównanie od nas potężniejszym, takie poruszenie i zainteresowanie. Kompania honorowa się sprawiła, dziennikarze szturmowali, a telewizja transmitowała na żywo konferencję prasową.

Złośliwcy to wyśmieją - chcieli Niemcy zobaczyć kartofla, to se go puścili w telewizji. Kompania honorowa, też mi cymes, kilku ludków na glanc i czerwony dywan, stać ich, a tu wioska się cieszy.

Myślę jednak, że jest inaczej. Że po raz pierwszy to im zależy równie bardzo jak nam. Czy to przypadkiem nie jest sygnał, że PiS'owska strategia (hmm, być może jednak strategia, a nie wyraz kompleksów i paranoi) twardego kursu w rozmowach z naszym zachodnim sąsiadem zaczyna przynosić pierwsze efekty?

Z nowych pozycji łatwiej będzie dyskutować o wszelkich ważnych sprawach - energii, traktacie konstytucyjnym, polityce wschodniej, roszczeniach. Kaczyńscy przez ten miniony rok nie załatwili żadnych konkretnych spraw, ale pokazali, że pierwszy raz Polska mówiąc "nie", naprawdę myśli "nie", zamiast dotychczasowego "ok, tylko się droczymy, przecież i tak jesteście więksi, zaraz się wycofamy rakiem z naszego 'niby nie'".

Szkoda, że ten rok był potrzebny. Ale widać był.