Co to będzie?

Wiem, że jest sezon kiszenia ogóra w niemalże dziewiczym ciele naszej młodej demokracji.

Wiem, że ten tamten to koński ryj, ówże - knur, a zaś - kaczor.

Wiem, że do obiadu, śniadania i kolacji ciągle wpierdalamy buraczki.

Wiem, że wstaliśmy z kolan tylko po to, żeby dostać w pysk, bo my inaczej nie umiemy.

Wiem, że najlepsze pierogi są teraz na Camden Town.

Ja to wszystko wiem.

To i jeszcze więcej, bo też mam swoje taśmy, na których są takie rzeczy, że hohoho. To, co wycisnęła Renatka Mam-Słodkie-Łapki-i Będę-Magistrem Begger z Adasia Chucherko-Ja-Was-Wszystkich-Serdecznie-Przepraszam-Że-Żyję Lipińskiego to nic w porównaniu z tym, co moja nowa bohaterka – Debbie Sweet-Cup-of-Cocoa - potrafi wycisnąć z kaczora należącego do kalifornijskiego dostawcy pizzy. Żeby tak poseł Łyżwiński się na Nią nadział, a nie na jakąś Krawczykównę to dopiero byśmy mieli aferę. „Knur zgwałcon, wyruchan i bez tchu zostawion – komu za tym stoi?”, „Żona oskarża: Cośta zrobili z mojo Łyżwo? Tera toto jak poseł Zawisza wygląda, a gada jeszcze głupiej”, „Min. Ziobro: Porażające! To mogłem być ja.”

No, więc ja to wiem.

I mam pytanie, oczywiście nie do niereformowalnych kloców i wałów korbowych (cześć, Mad!) tylko do całej milczącej reszty.

Wiecie, co będzie, jak już wspólnymi siłami pokonamy hydrę kaczyzmu?

Wiecie, co będzie, kiedy pozbędziemy się ze stanowisk parobków, których miejsce jest – rzecz jasna – w czworakach dworku Sierakowskich* i Komorowskich?

Wiecie, co będzie, kiedy przestaną się z nas śmiać, a eurodeputowany Geremek wyjdzie z więzienia?

Nic. To gra o sumie zerowej.