Zagadka - na czym gasił pety Radek. - oczywiście po ...

Obrzydliwy pomysł.Cyniczny i przewrotny. Kiedyś Pan Minister, jak nie był ministrem, był bywalcem warszawskich domów artystycznych.
Któregoś wieczora trochą za duzo wypił i na moment pokazał, jedną z nieznanych wtedy "twarzy". Widok Pana Sikorskiego na bani, opanowanego,z lubością wypalającego oczy niedopałkami papierosa, oczy z położonej na stole fotografii Jana Pawła II. nawet kilku z niby-gnostyków, niby ateistów było zbulwersowanych.
W błyskawicznym tempie, ten "numer" Pana Sikorskiego, został już wtedy zamieciony pod dywan. Ale osoby, które były świadkami tego
wydarzenia, podobno zapamiętały je na zawsze.
Trochę jak z tym pomysłem na pomnik. Jest w tej propozycji coś okrutnego. Całkowity brak tzw. "czuć wyższych", obojętność i jakby (w przenośni oczywiście) nuta przestrogi jest najgorszym tworzywem na artystyczną formę. Bo ten pomnik, powinien w sobie zawierać tragedię i rozpacz, modlitewną wspólnotę i ciszę. Niczym nie dającą się zapełnić dziurę i wirujący lęk z wieloma znakami zapytania. Powinien być bardzo polskim pomnikiem.
Może jakiś pracownik w ministerstwie mógłby kupić Panu Sikorskiemu kilka albumów z wybranymi przykładami ponadczasowych dzieł sztuki. Być może, przed dość "orginalnym" wprowadzaniem Rosji do Europy, warto by było poznać wielkie dziedzictwo własnej, europejskiej kultury. Kiedy się nie ma zielonego pojęcia o danym przedmiocie, milczenie jest mądrzejsze od ogłaszania swoich koncepcji, rodem prosto z małomiasteczkowego, zapyziałego, zkomunizowanego peerelu.

Serdeczności