O batu-chanie Laszstanu

Dziwna sprawa z tym batu-chanem Laszstanu, małej republiki azjatyckiej. Niby jest wszech-chanem (prezydentem) wszystkich Laszów, a jakoś nikt się do niego nie przyznaje oprócz najwierniejszych stronników.

Jeśli zapytacie na ulicach co z nim jest nie tak, to usłyszycie, że na batu-chana kompletnie się nie nadaje. Mały (rzeczywiście, jabłek z drzew nie zrywa...), z wadą wymowy (sepleni i mlaska), krąglutki (zyskał przydomek: jeż, dodatkowo powodowany nazwiskiem). Raczej markotny, raczej milczący, raczej zaciekły i pamiętliwy. I choć ci, co są z nim na co dzień zapewniają, że ma świetne poczucie humoru i cudowny charakter, to i tak nawet małe dzieci mówią o nim: "O, znowu jeż w telewizji!", a rodzice komentują: "Co też ten jeż wygaduje, dlaczego taki niski? Jak on stoi w tym szeregu prezydentów?! Jeż  kulawy jeden...". No to kto go wybrał? Czy dopiero po wygranych wyborach prasa, telewizja i reszta mediów zauważyła, że jest niski, sepleni i przypomina chodem swoim jeża? A może media zrobiły z niego jeża, kreując modę na wynajdowanie kolejnych kolców na batu-chanie? Trudno rozsądzić, bo media lasztańskie mienią się niezależnymi i bezstronnymi.

Musicie wiedzieć, że w tamtym rejonie świata jeż uważany jest za zwierzę głupawe i niezdarne. Nazywanie kogoś jeżem jest oznaką kiepskich manier i wrogości, ale nie przeszkadza to Laszom wymyślać kolejnych żartów o batu-chanie-jeżu, nazywać go tak w kraju i za granicą, śmiać się z jeżowych minek uchwyconych bystrym okiem fotoreportera w portalach internetowych, gazetach, serwisach informacyjnych.

Przypomina mi się, jak na jednej stronie internetowej dla laszstańskiej młodzieży natrafiłem na niesmaczny wierszyk:

"Amerykany mają fajnego zioma
Ruscy prezydenta, któremu wierzą
Królem balang szczyci się Roma
A my mamy małego, głupiego jeża...".

Tak szanują w dzikiej Azji swojego prezydenta. Śmiać się, czy płakać?