Rozmawianie o polityce i dzielenie polityków przez pryzmat lewica – prawica, przypomina rozmawianie o trenerach piłkarskich, z których część jest zwolennikami gry defensywnej, a druga część nastawia swoich piłkarzy na ofensywę. I jedni i drudzy mają rację, a tak naprawdę rację mają Ci których drużyny wygrywają. I czy wtedy ktoś dyskutuje czy było to ustawienie 5-4-1 czy 3-4-3.
Człowiek odkąd zaczął zajmować się politykę, także podzielił się na dwie kluczowe opcje wyboru: na tych którzy uważają, że każdy człowiek jest kowalem własnego losu, i na tych którzy uważają, że na los człowieka ma wpływ wiele czynników zewnętrznych, czas, inni ludzie. Którzy z nich mają rację. Czasem pierwsi, czasem drudzy, konflikt będzie trwał do ostatniej pary ludzi. Mistrzostwa Świata wygrywają zarówno Niemcy grający defensywny futbol, jak i Brazylijczycy mający niesamowitą finezją w ataku.
Dobrzy trenerzy piłkarscy potrafią czasem odejść od preferowanego przez siebie stylu gry, bo mają zawodników nieprzystosowanych do takiej gry, bo grają z taką drużyną w której zbytnie otwarcie jest równoznaczne z przegraną, chociaż czasem drużyny muszą podjąć takie ryzyko, bo nie mają już nic do stracenia. Czasem trenerzy zmieniają swój styl piłkarski, ponieważ ich system stał się anachroniczny i nie prowadzi do zwycięstw. Taktykę piłkarską dopasowuje się do zwycięstwa, a nie do oczekiwań pięknej gry, czy jakiś innych oczekiwań. W piłce nożnej liczy się zwycięstwo.
W świecie polityki zwycięstwo także jest rzeczą kluczowa. I wybitnymi politykami są ci którzy potrafią taktykę dostosować do oczekiwań. Są to politycy skuteczni, i nie można o nich powiedzieć, że są bezideowi. Oni mają ideę zwycięstwa. Marszałek Piłsudski był ogarnięty ideą Wolnej i Niepodległej Polski. Gdy tą ideę można było zrealizować przy pomocy socjalizmu, był socjalistą. Za walkę w ruchu socjalistycznym i próbę zamachu na cara został zesłany na Syberię. W czasie Rewolucji 1905 roku działał w Polskiej Partii Socjalistycznej i organizował tajna drukarnię w Łodzi, w Bezdanach napadł na carski pociąg przewożący pieniądze.
Gdy niepodległość Polsce mogła dać współpraca z Austro – Węgrami, zgodził się brać pieniądze od austriackiego wywiadu wojskowego i organizować Polską Organizację Wojskową w Galicji. Zgodził się nawet na przysięgę wierności wobec cesarza Austrii. Wszystko dla wolnej Polski.
Gdy Polska odzyskała niepodległość przeprowadził bardzo ostrożne reformy społeczne – co by i ziemiaństwo było zadowolone i niższe warstwy społeczeństwa również. Po maju 1926 roku, o Piłsudskim można powiedzieć że był Konserwatystą politycznym. Marszałek sam to trafnie sformułował w czasie zjazdu w Nieświeżu w październiku 1926 roku takim oto wierszykiem:
To nie sztuka zabić kruka
Ani sowę trafić w głowę
Ale sztuka całkiem swieża
Trafić z Bezdan do Nieswieża
Dla niego liczyła się jedna idea. Idea silnej Polski, i ta idea stoi ponad wszystkie podziały na lewą i prawą stronę sceny politycznej.
Prawica, Lewica, Postkomuna, Postsolidarnośc, Partia Ludzi Miast, Ludzi Wsi, wykluczonych, i tych którym się udało. Są to ważne podziały, ale są to tylko podziały metody, metody do celu jakim jest dobro całej Rzeczypospolitej. Dobry polityk to taki, który wie że czasem trzeba programu liberalnego, a czasem programu socjalistycznego. W dniu wyborów oddzielmy polityków którzy chcą silnej i wolnej Polski, od tych stojących w opozycji wobec tego, i wybierajmy później tylko z tych pierwszych.
Inne tematy w dziale Polityka
