Imieniny u Lecha Wałęsy miały być pewnie nawiązaniem do międzywojennej tradycji świętowania imienin Marszałka Józefa Piłsudskiego. Wyszło jednak trochę inaczej, i patrząc na te dwie imprezy widać jak wiele brakuje Lechowi Wałęsie do tego by zając miejsce w Polskiej historii równe Marszałkowi, jak wiele brakuje osobowości Lecha Wałęsy do osobowości Marszałka, i w końcu jak wiele brakuje obecnej Polsce do czasów II Rzeczypospolitej.
Imieniny Marszałka były świętowane przez całe państwo. Młodzież organizowała patriotyczne rajdy na cześć Marszałka. W szkołach przeprowadzano uroczyste akademie. Do domu Marszałka, czy to w Sulejówku, czy w Belwederze wybierali się ministrowie, oficerowie, ludzie z elity by złożyć życzenia twórcy Niepodległości. Gdy Marszałek w roku 1931 swoje marcowe imieniny spędzał na Maderze, w Polsce powołano specjalny komitet, który zorganizował akcję wysyłania kartek pocztowych do Marszałka. Kart tych doszło ponoć dwa miliony.
Imieniny Prezydenta Wałęsy mają trochę inny wymiar. Zdecydowanie mniej powszechny. Na imieniny nikt nie wybiera się spontanicznie, i nie można tego tłumaczyć tylko tym, że pan Prezydent na swoją imprezę wysyła zaproszenia. W kraju nie są organizowane żadne uroczystości na cześć Pana Prezydenta. Taką sobie młodzież wychowała III Rzeczpospolita, że ta woli iść na dyskotekę niż składać jakieś hołdy twórcy Solidarności. O akcjach kartkowych nikt nie myśli. Szkolne akademie poświęcone są bardziej nośnym tematom – Unia Europejska czy też prawa i wolności dzieci.
Najważniejszą rzeczą różniącą te imieniny to jednak goście. Do Marszałka przychodzili w większości prawdziwi przyjaciele, ludzie na których Piłsudski mógł liczyć, którzy byli ludźmi idei. Idei Marszałka Piłsudskiego – silnej i wolnej Rzeczypospolitej. Do Lecha Wałęsy przychodzą ludzie idei Lecha Wałęsy. A to jest bardzo prosta idea, to jest idea samego siebie. Czy to są prawdziwi przyjaciele Wałęsy? Niech zapyta ich, ilu z nich głosowało na niego w wyborach prezydenckich roku 2000. Niech zapyta ilu w roku 1995 a ilu w 1990. Niech spyta się ilu z nich popierało jego partyjne inicjatywy, chociażby tą z Chadecją Rzeczypospolitej. Niech zapyta co o nim tak naprawdę myślą. Może to co o nim myślą wyrażają prezentami? A te najczęstsze to alkohole, bo nawet jak ksiązki to w swych kartkach kryją alkohol.
Piłsudski po zakończeniu naczelnikowania Rzeczypospolitą osiedlił się w małym skromnym domku w Sulejówku. Wałęsa zamieszkał w olbrzymiej rezydencji w Gdańsku. Swoją pensję Marszałek przeznaczył na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, utrzymując siebie i swoją rodzinę z pisanych książek i artykułów. Wałęsa miał dużą rodzinę i duże potrzeby. Tak dużą, że pensja prezydencka mu nie starczała i przymierzał się nawet po porażce w 1995 roku do powrotu do pracy w stoczni. Prawdziwa przewrotność historii. Wałęsa tak bardzo chciał być drugim Piłsudskim, że robił wszystko aby się nim nie stać.
Goście na ulicy Polanki w ogólnym alkoholowym uniesieniu śpiewają pewnie teraz pieśni na cześć Lecha. Z pewnością przeklinają nazwiska dra Cenckiewicza i dra Gontarczyka. Odpowiedni seans nienawiści zorganizowany jest także w kierunku braci Kaczyńskich i wszystkich innych zwolenników Prawa i Sprawiedliwości. Jutro rano wszyscy będą mieli gigantycznego kaca. I wrócą do rzeczywistości. Niech sobie Pan Prezydent Wałęsa postawi jeszcze jedno pytanie: Ilu z jego dzisiejszych gości przyjdzie na jego imieniny za rok? Kim będzie za rok Lech Wałęsa? Może szukając odpowiedzi na to pytanie zobaczy, że jest tylko zabawką w ich rękach.
Nie da się uciec od prawdy. Nie da się żyć w kłamstwie. Na tych rzeczach nie można budować niczego solidnego. Koniec nędzy III Rzeczypospolitej jest coraz bliższy.
Lech Wałęsa jak już tak bardzo nie lubi czytać książki to może przynajmniej da się skupić na film. „The Man who would be a King”. Polecam zwłaszcza ostatnią scenę na wiszącym moście http://pl.youtube.com/watch?v=ocvLICvoTt0&feature=related W filmach ludzie zachowują resztki honoru a czy w rzeczywistości?
Inne tematy w dziale Polityka
