Dwie postacie: Lech Wałęsa i Roman Polański. Zupełnie różni, a jednak coś ich łączy. Łączy ich ciągle powracający problem rozliczenia za dawne przewinienia. Łączą ich też zasługi, sława, liczne nagrody. Obaj są jednymi z najbardziej znanych w świecie Polaków. Czy sława i zasługi jednak zwalniają z odpowiedzialności za błędy młodości?
W przypadku Lecha Wałęsy właściwie nie mam wątpliwości, że gdyby w odpowiednim czasie przyznał się do błędu współpracy z SB, to dziś nie czyniłbym mu z tego powodu wyrzutów. Może nie zostałby Prezydentem RP, ale nadal byłby dla mnie legendą. Robotnikiem, który wbrew słabościom próbował walczyć o Polskę. Niestety późniejsze mataczenia i próby uniknięcia konfrontacji z grzechami młodości skutecznie zniszczyły wizerunek Lecha Wałęsy.
O zasługach Romana Polańskiego obszernie rozpisał się pan Krzysztof Kłopotowski. I nikt nie ma chyba wątpliwości, że za zasługi te należy Romana Polańskiego cenić oraz szanować. Ale na zasługach tych jak cień kładzie się nierozliczony grzech młodości. I nie chodzi wyłącznie o niedokończone procedury przed sądem w USA. Ucieczka od odpowiedzialności przerwała proces oczyszczenia i utrwaliła ciężar, który jak ołowiana kula ciągnie się nadal za słynnym reżyserem.
Strach przed odpowiedzialnością za grzech, popełniane błędy, może powodować chęć ucieczki. Ale nie ma znaczenia czy ktoś jest zwykłym robotnikiem, czy znanym reżyserem, każdy z nas musi umieć rozliczyć się z własnym sumieniem. Strach można próbować zagłuszyć wypierając grzechy z pamięci własnej. Ale jest jeszcze pamięć innych ludzi i z nią tez trzeba umieć się rozliczyć. Tylko szczere rozliczenie uwalnia od tego strachu. Bo grzech może zostać odpuszczony, ale nigdy nie ulega przedawnieniu.
w średnim wieku, niezbyt dynamiczny, z małego miasta przeniosłem się do dużego by w końcu uciec na wieś ;) Jeżeli przez jakiś dłuższy czas mnie nie ma to znaczy, że straszę prosiaki w lesie. kmarius[at]poczta.fm
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
