Deklaracja Manhattańska Podsumowanie

"Chrześcijanie żyjący stosownie do swych zasad, zawsze bronili słabych i narażonych na ataki i pracowali bez wytchnienia, aby chronić i wzmacniać ważne instytucje  społeczne, zaczynając od rodziny.

Jesteśmy członkami Kościoła Prawosławnego, Katolikami i ewangelicznymi chrześcijanami, zjednoczonymi w tej godzinie, by potwierdzić podstawowe prawdy o sprawiedliwości i wspólnym dobru i wzywający naszych współobywateli, zarówno wierzących, jak i niewierzących, do przyłączenia się do nas w obronie tych prawd. Te prawdy to (1) świętość ludzkiego życia, (2) godność małżeństwa jako związku męża i żony i (3) prawo do postępowania według swego sumienia i do wolności religijnej. 

Jako, że  prawdy te są fundamentalne dla ludzkiej godności i dobrobytu społeczeństwa, są nienaruszalne i są nie podlegają dyskusji. Ponieważ są one coraz bardziej atakowane przez  potężne siły w dzisiejszym świecie, jesteśmy zmuszeni dziś do zdecydowanej wypowiedzi w ich obronie. Zobowiązujemy się także do honorowania tych prawd w pełni, bez względu na jakiekolwiek naciski, które ktokolwiek będzie czynił na nas i nasze instytucje, byśmy te prawdy porzucili, lub poszli w stosunku do nich na kompromis.

Czynimy to zobowiązanie nie jako stronnicy jakiejkolwiek partii politycznej, ale jako wyznawcy Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana, który jest Drogą, Prawdą i Życiem.

Życie ludzkie.

Życie osób nienarodzonych, niepełnosprawnych i starszych jest coraz bardziej zagrożone. W czasie gdy powszechna opinia publiczna skłoniła się ku życiu, silne i zdecydowane siły pracują, by zwiększyć ilość aborcji, rozwijać badania zabijające embriony, zwiększać ilość przypadków wspomaganych samobójstw i eutanazji.

Mimo, że pierwszym obowiązkiem rządu jest ochrona najsłabszych i narażonych na ataki, władza dzisiaj oddaje się często promowaniu tego, co Papież Jan Paweł II nazwał „cywilizacją śmierci”. Przyrzekamy nieustannie pracować nad ochroną każdego niewinnego ludzkiego życia, na każdym etapie jego rozwoju, niezależnie od jego kondycji. Odmówimy zgody na wciągnięcie nas i naszych instytucji w proces odbierania ludzkiego życia i będziemy popierać tych, którzy z powodu głosu swego sumienia zajmą takie samo stanowisko.

Małżeństwo

Instytucja małżeństwa, już osłabiona przez rozwiązłość, niewierność i rozwody, jest narażona na  ryzyko zdefiniowania jej na nowo, a tym samym zniweczenia. Małżeństwo jest pierwotną  i najważniejszą  instytucją niezbędną dla zdrowia, edukacji i dobrobytu społeczeństwa. Gdy małżeństwo upada, wzrastają  patologie społeczne. Impuls  by zmienić definicję  małżeństwa jest raczej objawem, niż przyczyną erozji cywilizacji małżeństw. Odzwierciedla on utratę zrozumienia  czym zawsze było małżeństwo, zarówno w naszym prawie cywilnym, jak również w naszej religijnej  tradycji. Jednak jest niezwykle ważne, by temu impulsowi się sprzeciwić, gdyż ulegnięcie mu oznaczałoby utratę możliwości odbudowania zdrowej cywilizacji małżeńskiej.  Utwierdziłoby to fałszywe i destrukcyjne przekonanie, że celem małżeństwa jest tylko romantyczna przygoda i cielesne przyjemności, a nie unikalny i wewnętrzny charakter aktu i związku, którego znaczenie jest kształtowane przez zdolność do generowania, promowania i ochrony życia. Małżeństwo nie jest „społeczną konstrukcją”, ale obiektywną rzeczywistością – przymierze męża z żoną -  którą prawo ma  obowiązek uznawać, honorować i bronić.

Wolności religijna

Wolność wyznania i prawo do postępowania zgodnego ze swym sumieniem, są w poważnym niebezpieczeństwie. Zagrożenie dla  tych podstawowych zasad sprawiedliwości przejawia się w wysiłkach zmierzających do osłabienia lub zniesienia  praw chroniących sumienia lekarzy i innych profesjonalistów, a także  osób odpowiedzialnych za zakłady opieki zdrowotnej, oraz przez prawa przeciwdziałające  dyskryminacji, które są używane jako broń zmuszającą  instytucje religijne, charytatywne, firmy i usługodawców do zaakceptowania (a nawet wykonywania) działań i powiązań, jakie uznają za niemoralne,- lub do wycofania się ze swej działalności. Ataki na wolność religijną  to wielkie zagrożenie nie tylko dla poszczególnych jednostek, ale również dla instytucji społecznych, w tym rodziny, organizacji charytatywnych i wspólnot wyznaniowych. Dobry stan tych instytucji jest niezbędnym zabezpieczeniem przed zadufaną mocą  rządu i ma zasadnicze znaczenie dla rozkwitu wszelkich innych instytucji, w tym samego rządu – na którym społeczeństwo polega.

Niesprawiedliwe prawa

Jako chrześcijanie wierzymy w prawo i szanujemy władzę ziemskich przywódców. Uważamy się za szczególnie uprzywilejowanych, żyjąc w demokratycznym społeczeństwie, w którym, poprzez prawo wszystkich obywateli do współuczestnictwa w politycznym procesie, moralne roszczenia prawa w stosunku do nas są nawet silniejsze. Jednak  nawet w ustroju demokratycznym prawa mogą być niesprawiedliwe. I od początku  nasza wiara uczy, że nieposłuszeństwo obywatelskie jest obowiązkiem w obliczu poważnie niesprawiedliwych  praw, lub praw które zmuszają nas do robienia tego, co jest niesprawiedliwe, czy w jakikolwiek sposób niemoralne. Takie prawa nie mają mocy wiążącej nasze sumienia, bo nie mają autorytetu ponad pochodzącym z czysto ludzkiej woli.

Dlatego niech będzie wiadomo, że nie będziemy przestrzegać żadnych ustaw, które zmuszałyby nas, lub instytucje, które  prowadzimy,  do przeprowadzania lub ułatwienia aborcji, badań niszczących embriony, wspomagania samobójstw, eutanazji, czy jakiegokolwiek innego aktu naruszającego zasadę  głębokiej, niezbywalnej i równej godności każdego członka rodziny ludzkiej.

Niech będzie także wiadomo, że nie ugniemy się przed żadnym przepisem zmuszającym nas do pobłogosławienia niemoralnych seksualnych związków, traktowania ich jak  małżeństw lub czegoś równoważnego, lub do powstrzymania się od głoszenia takiej prawdy o moralności, małżeństwie i rodzinie, jak ją rozumiemy.

Niech będzie także wiadomo, że nie damy się zastraszyć do milczenia, cichego współudziału, czy do  pogwałcenia  naszych sumień przez jakąkolwiek władzę na ziemi, czy to społeczną, czy polityczną, bez względu na konsekwencje dla siebie.

Oddamy w pełni i bez niechęci Cezarowi to, co należy do Cezara. Jednak w żadnych okolicznościach nie oddamy Cezarowi tego, co należy do Boga."

(Oryginał dokumentu. Plik .pdf) (Kilka słów tytułem wyjaśnienia)