Mała rzecz, a cieszy. Oto Grzegorz Wszołek, który w ostatniej notce skrytykował Gazetę Wyborczą i jej wpływ na życie publiczne w Polsce, zastosował wobec mnie dokładnie ten sam chwyt, który GW (czyżby zbieżność nieprzypadkowa?) stosowała wobec swoich oponentów - ostracyzm, przemilczanie, wypychanie z przestrzeni publicznej. Oczywiście, Pan Wszołek jako niemalże rówieśnik Gazety zapewne o tym nie wie, ale zawsze może zapytać o to swoich redakcyjnych kolegów z Codziennej, którzy byli bezpośrednimi ofiarami takich działań.
Przy okazji Wszołek udowodnił, że wiek metrykalny ma - przynajmniej w jego przypadku - luźny związek z dojrzałością, w tym dojrzałością polemiczną, ponieważ zostałem okrzyknięty histerykiem i tchórzem, przy czym wypowiedziałem się w naprawdę delikatny sposób o tym, że publicyście, który jest dzieckiem transformacji i nie ma prawa pamiętać pewnych istotnych kwestii, nie wypada po prostu używać pewnych sformułowań. Z kolei historykowi nie wypada również popełniać błędów, zwłaszcza merytorycznych.
Co ciekawe, Pan Wszołek stosuje dualizm polemiczny, ponieważ tekstu publicystycznego usiłuje bronić jako tekstu historycznego. Formułuje przy tym niezwykle banalne konkluzje (chociażby o propagowaniu przez Wyborczą określonego światopoglądu). Zupełnie przy tym pomija, że temat został przerobiony już wcześniej wielokrotnie (Remuszko, Ziemkiewicz) i bardziej dogłębnie. Cóż, wiek ma swoje prawa.
Acha, Panie Grzegorzu - od 12 lat jestem brokerem informacji (stąd też mój nick). Wybaczy Pan, ale o poszukiwaniu, analizie oraz krytycznej ocenie źródeł mam naprawdę spore pojęcie. Serdecznie pozdrawiam :).
