Rekonstrukcje historyczne zdarzają się być formą promocji słowiańskiego neopogań

Jan Bodakowski

Rekonstrukcje historyczne zdarzają się być formą promocji słowiańskiego neopogaństwa

 

Chodząc ulicami Warszawy można odnieść wrażenie, że tylko katolikom nie zależy na nawracaniu ludzi. Przemierzający z śpiewaną mantrą stołeczne ulice wyznawcy Kriszny i innych hinduistycznych bóstw, jehowici oraz mormoni podszywający się na rogach ulic pod chrześcijaństwo, zbory protestanckie regularnie produkujące się w centrum, robią wszystko by zyskać nowych wyznawców.

 

Gdy innowiercy są aktywni, katolicy wbrew swoim obowiązkom, nie dzielą się słowem Bożym, i swą bezczynnością narażają ludzi na zatracenie. Z tego lenistwa katolików, korzystają też wyznawcy kultów odwołujących się do pogańskich wierzeń Słowian.

 

Rodzimowierstwo, jak sami się nazywają neo poganie, to zdaniem antropologów kulturowych niedawno wykreowane wyznania, które odwołują się do wiary Słowian. Z racji na brak źródeł pisanych i ciągłości, rodzimowiercy swoją teologie i rytuału tworzą od nowa korzystając z ustaleń etnografów, historyków, antropologów kulturowych, a także własnej fantazji.

 

Jednym z najciekawszych kanałów zdobywania nowych wyznawców bywają dla neopogan rekonstrukcje historyczne – oczywiście nie wszystkie, nie dla wszystkich, i nie jest to cel organizacji takich imprez. Z pietyzmem odtwarzane walki wojów, i życie codzienne Słowian przyciągają na występy, a potem czasami do grup rekonstrukcyjnych wielu młodych ludzi. Część z nich zafascynowani słowiańską tożsamością wiążą się z rodzimowierczymi grypami religijnymi. I taka aktywność, taka forma wzbudzania zainteresowania własną tożsamością, powinna być dla nas katolików wzorem zaangażowania i atrakcyjnej formy ewangelizacji.

 

W kreacji zainteresowania wierzeniami Słowian ważną postacią był w dwudziestoleciu między wojennym Jan Stachniuk lider Zadrugi. By wykorzenić znienawidzony katolicyzm i naśladować wzorce sowieckiej industrializacji Stachniuk promował restytucje słowiańskich wierzeń, które miały zastąpić jego zdaniem szkodliwą tożsamość katolicką. Wcześniej w XIX wieku rozwijała się na ziemiach polskich etnografia, która z folkloru odzyskiwała strzępy wierzy o pogańskich wierzeniach Słowian.

 

Obecnie działa kilka zarejestrowanych lub działających bez rejestracji rodzimowierczych grup wyznaniowych. Nie ma jednak jednej wspólnego dla rodzimowierców zestawu wierzeń, choć nie da się ukryć, że dość popularna jest w tych środowiskach nienawiść do katolicyzmu.

 

Jan Bodakowski