Tylko nam się wydaje, że terroryści są daleko stąd. Nie tylko Gaza cierpi przez nienawiść.
Ostatnie wybory pokazały, że sympatie obywateli mogą się przełożyć na ich rzeczywiste decyzje przy urnie. Kierując się niezdrowymi emocjami, nie zdają sobie sprawy, jakie konsekwencje mogą mieć krzyżyki na kartce.
Palestyńczycy w Gazie oddali kiedyś władzę w ręce ludzi, którzy zdawali się reprezentować ich aspiracje i dawali realną szansę na ich realizację. Było to jednak złudzenie. Dziś widać, jak się kończy oddanie losu wspólnoty politycznej w ręce nieobliczalnych szaleńców, którzy za nic mają życie i dobytek zwykłego człowieka. Gaza płaci dziś za to krwią.
Analogiczna jest sytuacja u nas, nad Wisłą. W wirze propagandowego kołowrotu znalazło się dość gorących głów, by prorocy obłędu zyskali przewagę i rzucili się realizować swoją maniakalną wizję ostatecznego porządku. Planowe podsycanie kompleksu „niedoeuropejskości” przyniosło efekt. Masa smagana planowanym w detalach szyderstwem błaznów w końcu odwróciła się od rzeczników rozsądku i poszła za majakiem „świetlanej przyszłości” bez potrzeby myślenia i wysiłku. Klasyczne kuszenie – koniec do przewidzenia.
Siewcy chaosu nie ukrywają bynajmniej swoich krwiożerczych ciągot i co rusz rzucają groźby jadowitej zemsty. Bez przebaczenia, bez refleksji. Masa patrzy otępiałym wzrokiem, z wolna miarkując o co idzie, w miarę jak rozwiewają się trujące opary. Tylko co począć teraz. Co począć, kiedy rozum wróci już całkowicie, a w oczy chłodno zajrzy rzeczywistość. Pozostanie tępa rozpacz i oczekiwanie na hańbiący cios. Dla tych, co złożyli władzę w ręce tyranów, litości nie ma nigdy.
Chamas jeszcze nie osiągnął na Wisłą pełni władzy. Ale się szykuje. Wtedy – biada.
