Stasiak - dobry duch polityki

Od jakiegoś czasu widzę, jak pozytywne zmiany zachodzą u prezydenta po tym, jak szefem Kancelarii został Władysław Stasiak. Rozmawialem nawet o tym z kilkoma osobami. Dzisiaj o tym samym napisał Paweł Wroński w „Wyborczej”. Mam podobne obserwacje.

Stasiak jest najlepszym szefem Kancelarii, jakiego miał Lech Kaczyński. Bardzo sprawny, pracowity,  z pomysłem, umiejący dobrze mówić i co bardzo ważne – pozbawiony agresji. Nie daje się prowokować, nie odpowiada na zaczepki drugiej strony, widać w nim fachowego państwowca - urzędnika a nie fightera. Szkoda, że Lecha Kaczyński nie zaczął od niego.

Gierki Palikota i Nowaka, czy Sikorskiego, którzy z dziecinną łatwością wpuszczali Lecha Kaczyńskiego a zwłaszcza jego zaplecze w maliny, teraz mogą okazać się nieskuteczne. Pytanie tylko na ile prezydent zaufa Stasiakowi i będzie się godził na tak pasywne reakcje. Moim zdaniem taki spokój dobrze robi obecnemu prezydentowi. Gdyby tak działa od początku, zapewne dziś byłby w innej sytuacji. Ale nie jest.  I myślę, że już ten niekorzystne dla niego sondaże już specjalnie się nie zmienią.  Nie odwróci trendu i przez rok nie przekona do siebie negatywnego elektoratu, który bardzo mu urósł w poprzednich latach.

Dla poziomu popularności styl uprawiania polityki ma zasadnicze znaczenie. Dla państwa – nie tak wielkie. Bo problem nie jest w samym stylu, tym czy to pachnie czy nie pachnie, ale w tym, że ten styl, to wzajemne zacietrzewienie obu stron blokuje możliwość prowadzenia racjonalnej polityki przez państwo jako całość. Nie można prowadzić skutecznej polityki mając dwa zwalczające się ośrodki władzy. Bo każda sprawa, która można by sprytnie rozegrać na arenie międzynarodowej grając w duecie, jest niemal przegrana, bo celem nie jest zmiana postawy Rosji, Niemiec, Ameryki, pozyskanie nowego sojusznika, ale celem jest dowalenie Kaczorowi albo w druga stronę – zadanie ciosu Tuskowi.
 

Mam wiec nadzieję, że Stasiak – choć chyba nie zmieni specjalnie sytuacji Lecha Kaczyńskiego – wprowadzi trochę racjonalności do naszej polityki, debat i w ogóle życia publicznego.