PGE Energia Odnawialna poinformowała, że 16 kwietnia 2012 roku Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wydał decyzje o udzieleniu pozwoleń w zakresie wznoszenia i wykorzystywania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla trzech lokalizacji budowy morskich farm wiatrowych, o które wnioskowały spółki celowe EW Baltica-1 Sp. z o.o., EW Baltica-2 Sp. z o.o. oraz EW Baltica-3 Sp. z o.o. Są to spółki zależne PGE Energia Odnawialna.
Wymienione spółki celowe realizujące Program Offshore PGE wystąpiły do Ministra Infrastruktury z wnioskami o wydanie ww. pozwoleń w październiku 2011 roku. Łączna moc planowanych inwestycji PGE na Morzu Bałtyckim związanych z budową morskich farm wiatrowych wynosi 3450 MW. W zakresie energetyki wiatrowej łączna planowana moc realizowanych projektów na najbliższe lata to 1000 MW do 2015 roku w lądowych farmach wiatrowych oraz 2000 MW w morskich farmach, z czego 1000 MW do 2020 roku.
WNP.pl
Pierwsza farma wiatrowa na morzu została wybudowana w Danii w 1991 roku a jej moc wynosi 4,95 MW.
Dane z 2010 roku podają, że na morzach w Europie zainstalowanych było 30 farm z 6100 turbinami o łącznej mocy prawie 4000 MW. Obecnie liczba ich zwiększyła się osiągając moc ponad 4700 MW. EWEA (European Wind Energy Association) zakłada, że do 2020 roku w Europie z zainstalowanych farm morskich będzie można uzyskać 200 GW mocy, a do 2030 – aż 300 GW mocy.
Wymagania Unii Europejskiej odnośnie zwiększenie udziału odnawialnych źródeł w produkcji energii elektrycznej spowoduje, że i na polskim morzu powstaną pierwsze farmy wiatrowe. Planuje się, że pierwsza morska farma wiatrowa będzie zlokalizowana niedaleko Słupska. Jej moc ma wynosić od 122 do 183 MW i będzie posiadać 61 turbin wiatrowych o mocy od 2-3 MW. Docelowo do roku 2020 ma powstać około 10 wiatrowych farm morskich.
http://www.zielonaenergia.eco.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=272:morskie-farmy-wiatrowe-na-wiecie&catid=54:powietrze&Itemid=215
Wymagane pozwolenia
W celu realizacji projektu morskiej farmy wiatrowej inwestor musi uzyskać szereg pozwoleń. Proces ten może trwać od 3 do nawet 7 lat. Wymagane decyzje to:
1. Pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich – czyli tzw. decyzja lokalizacyjna, wydawana przez Ministra Infrastruktury na wniosek inwestora dla wybranej przez niego lokalizacji, a po uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich – Dyrektor właściwego Urzędu Morskiego.
2. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach – wydawana przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska
3. Warunki przyłączenia do sieci wydawane przez operatora sieci przesyłowej.
4. Decyzja o pozwoleniu na budowę – wydawana przez Wojewodę.
Procedurę uzyskania decyzji lokalizacyjnej uregulowano w Ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. Zmiana tej ustawy (Dz.U. 2011 nr 134 poz. 778) umożliwiła realizację inwestycji offshore na polskich obszarach morskich dzięki dostosowaniu przepisów regulujących wydawanie pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń do uwarunkowań procesu inwestycyjnego w tej dziedzinie gospodarki. Zmiana przede wszystkim wydłuża okres, na jaki wydawane jest pozwolenie, z 5 do 30 lat, z możliwością jego przedłużenia o kolejne 20 lat.
Ustawa zakazuje wznoszenia i wykorzystywania elektrowni wiatrowych na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym.
Za wydanie pozwolenia bez względu na lokalizację inwestycji, organ pobiera opłatę w wysokości stanowiącej równowartość 300 jednostek obliczeniowych. Jeśli inwestycja zlokalizowana jest na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej, za wydanie pozwolenia pobiera dodatkową opłatę w wysokości 1% wartości planowanego przedsięwzięcia.
http://www.psew.pl/pl/energetyka-wiatrowa/przyszlosc-morskie-farmy-wiatrowe/item/407-wymagane-pozwolenia
Potencjał morskich farm wiatrowych w Polsce
Na podstawie: „Wizja rozwoju energetyki wiatrowej w Polsce do 2020 r.”, raportu wykonanego przez Instytut Energetyki Odnawialnej na zlecenie Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej, Warszawa, listopad 2009
Potencjał teoretyczny: 130 GW.
Jest to jednak potencjał niemożliwy do praktycznego zagospodarowania, gdyż zakłada wykorzystanie na cele energetyki wiatrowej całej powierzchni morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego.
Potencjał techniczny: 7,5 GW.
Obecne ograniczenia przestrzenne lokalizacji elektrowni wiatrowych na morzu są znacznie silniejsze niż na lądzie. Ze względu na możliwości techniczne budowy elektrowni wiatrowych (głębokość morza) oraz konflikty w wykorzystaniu przestrzeni morskiej należy ocenić, że tylko niewielka część powierzchni (do 5%) mogłoby zostać w perspektywie roku 2020 wykorzystana pod budowę elektrowni wiatrowych. Terenów morskich dotyczą również ograniczenia środowiskowe związane z włączeniem dużych fragmentów polskich wód morskich do sieci NATURA 2000, natomiast cały dostępny obszar charakteryzuje się korzystnymi warunkami wiatrowymi.
Instytut Morski w Gdańsku na podstawie analizy uwarunkowań naturalnych oraz możliwych konfliktów przestrzennych wyodrębnił na obszarze polskiego morza terytorialnego oraz wyłącznej strefy ekonomicznej lokalizacje o potencjale technicznym wynoszącym do 20 GW. Dodatkowo wykluczenia związane z obszarami NATURA2000 zredukują ten potencjał do 7.5 GW.
Potencjał ekonomiczny: 7,5 GW.
Dla elektrowni wiatrowych na morzu przyjęto, że cały potencjał techniczny może zostać wykorzystany z zadowalającym efektem ekonomicznym, tak więc odpowiada on mocy 7,5 GW.
http://www.psew.pl/pl/energetyka-wiatrowa/przyszlosc-morskie-farmy-wiatrowe/item/408-potencjał-morskich-farm-wiatrowych-w-polsce
Podsumowanie
Proces inwestycyjny rozpoczął się w Polsce. Jestem umiarkowanym optymistą.
Kejow
