Być realistą

,, Złoty środek’’ to szukanie optymalnego rozwiązania, unikanie za wszelką cenę popadania w skrajności, w myśl zasady, że prawda leży gdzieś pośrodku. I do tejże grupy należy realizm – przyjmowanie rzeczywistości taką, jaka jest, bez retuszów, rzekłbym ,, w stanie surowym’’.

 

Ponieważ zarówno i optymizm, i pesymizm, to przeginanie w jedną, bądź drugą stronę. Daje to skrzywiony, niemiarodajny obraz otaczającego nas świata.

 

Odbierając otoczenie poprzez pryzmat ,,różowych okularów’’ można się mocno rozczarować, brutalnie spaść na ziemię, bo błądziło się beztrosko w obłokach. Imać się zadań, przerastających nasze siły i możliwości. Przez to marnotrawi się czas na ,,zawracanie kijem Wisły’’,  ,,walkę z wiatrakami’’. A i tak pomimo wysiłków końcowych wymiernych efektów, trudno się częstokroć dopatrzyć.

 

Jeszcze gorszy jest pesymizm. Optymizm, pomimo dziecinnej naiwności i życia w kokonie błogiej utopii, niesie przynajmniej ze sobą pozytywną energię, stymulującą do działania. Zaś jego przeciwstawność, to filozofia z założenia autodestrukcyjna. Gdyż już na starcie zakłada niepowodzenie jakiegoś przedsięwzięcia, rodzi stagnację i brak wiary, we własne umiejętności. Nie pozwala dostrzec darów losu, czy chociażby małych przyjemności, jakie daje nam życie.

 

Przyszła pora na ostatnie zagadnienie – realizm. Realista jako człowiek z natury szczery, kieruje się tylko i wyłącznie logiką, racjonalnymi przesłankami, opiera się na faktach. Mówiąc językiem potocznym ,, nie wciska sobie kitu’’. Umiejętności, okoliczności jakie ma do dyspozycji, rozplanowuje maksymalnie rozsądnie. I tymże sposobem, ma największe szanse, by dopiąć swego. Przewiduje, mając pod ręką wszelkie ,, za’’ i ,,przeciw’’, jakie mogą go spotkać przyjemności, ale też troski. Wiedząc o tym, jest na nie przygotowany, w związku z czym, i porażkę przyjmie w miarę łagodnie, a i smak zwycięstwa jest jeszcze lepszy. Wielu ludzi niestety myli realizm z pesymizmem, a to kardynalny błąd. Chociaż realizm często prowadzi do nie zawsze przyjemnych wniosków, ale cóż począć, naga prawda nigdy nie będzie tak przyjemna, jak słodkie kłamstwo.