Taka prawda

W moich felietonach wielokrotnie poruszałem sprawy techniki, maszyn, robotów. Słowem, wytworów człowieka. Tylko czy aż tak bardzo się od niego różniących? Pewna uczona powiedziała otwarcie i wprost, iż istota ludzka jest biochemiczną maszyną.

W sumie trudno z nią się nie zgodzić. Czytałem, że nawet tak fundamentalne rzeczy jak dobro i zło, albo chociażby poglądy polityczne, możemy mieć uwarunkowane tuż po narodzinach. Wszystko już jest zapisane w genach.

To samo z rozwojem człowieka. Przecież w każdym etapie życia zachowujemy się inaczej, zmienia się nasz światopogląd, potrzeby, czyny. Tak, jakby to było wcześniej zaprogramowane, a my tylko realizujemy ten odgórny program, plan.

Czy zatem jesteśmy bezwolnymi machinami, wypełniającymi tylko komendy impulsów, instynktów, popędów i zachcianek? Myślę, że po części tak, lecz nie do końca. Żeby pobudzić te elementy, lub nadać im wymiar odpowiedniego działania, potrzebny jest bodziec środowiska, zdarzenia oddziałujące na psychikę, wpływające i regulujące nią. Czyli po połowie rządzi nami nasza natura, a po części impulsy środowisko, ich wpływ na nas. No i los, przeznaczenie, przypadek jak kto woli.

Jak widać, postępowanie ludzkie to wynik wielu czynników, poniekąd niezależnych od niego. Pozostaje jedynie pytanie, czy w tym wszystkim jest taka autentyczna cząstka nas, pierwotna, moralna? Swego rodzaju dusza, a nie zlepek różnych naturalnych, środowiskowych, losowych czynników?

I to podobno zbadano. Na początku XX wieku pewien naukowiec zważył ciało po śmierci, i było lżejsze o jakieś kilkadziesiąt gramów. To w jego opinii była dusza, która się ulotniła. Sęk w tym że jeżeli faktycznie była to dusza, to czym ona w istocie jest? Biologiczną energią napędzającą organizm? A może wyższym bytem w ujęciu religijnym?

Podsumowując, ilość rzeczy, determinujących ludzkie postępowania jest ogromna. Zapewne dlatego, każdy człowiek jest inny, odmienny, różniący się od innych.