„Król nie może abdykować, może być jedynie zdetronizowanym”
Czy ktoś zauważył, że w dzisiejszej Polsce (bez armii) jest rząd (bez zaplecza) klęczący na kolanach przed siłami zewnętrznymi (wrogimi), przegrywający i niepotrafiący stawić czoła współczesnej grze politycznej a cały ten środek (odwłok) pod postacią społeczeństwa zepchnięto do rynsztoka!
Od sytuacji, jaka się wytworzyła w Polsce i w całej Europie nie ma odwrotu. Można, więc zadać sobie pytanie – „Czy istnieje jakaś siła, która mogłaby ten pędzący do katastrofy świat zatrzymać, w którą społeczeństwo powinno zainwestować?
Atrybuty monarchii – akwarela, autor Joe Chal
Instytucja monarchii powróciła ostatnio, jako bardzo ważny temat, wraz z abdykacją niegdysiejszego króla Hiszpanii Juana Carlosa I i wstąpieniem na tron jego syna Felipe (Filipa) VI. Gdzie indziej na świecie monarchie wciąż dają o sobie znać i starają się wykazać, że to ważny element w Państwie, ponieważ rządy krajów przestały działać i prowadzić polityki samodzielnie. W wielu krajach istnieje realne niebezpieczeństwo przejęcia władzy a nawet zagarnięcia dóbr należących do całego Narodu przez elementy obce i wrogie.
Dla wielu współczesnych czytelników monarchie wydają się być bezcelowymi, przestarzałymi reliktami, anachronizmami, które powinny ostatecznie ustąpić ostatecznie miejsca republikom.
Wręcz przeciwnie, nic nie może być tak dalekie od prawdy, ponieważ Monarchie odgrywają niezwykle cenną rolę, nawet w XXI wieku a liczba zwolenników pomału, ale stale rośnie. Aby zrozumieć, dlaczego, ważne jest obiektywne rozważenie zalet monarchii bez uciekania się do tautologii, którą kraje powinny być demokracjami, ponieważ powinny być demokracjami.
Żaden kraj nie powinien odcinać się od swoich korzeni, ponieważ zatraci w ten sposób własną tożsamość, która jest ważną bazą dla pokoleń.
Rzeczywistość jest taka, że kraje mówiąc o demokracji nie dość, ze łamią ją, twierdza, że odcinają się od monarchii a chcąc scalić społeczeństwo podpierają się elementami żywcem wziętymi z epoki, gdy monarchia była w sile i rozkwicie jak: symbolach narodowych, hymnie czy konstytucji.
Burzliwa historia Polski udowadnia jak wielki wpływ na losy monarchii miały narody, które przybyły po chrystianizacji naszego kraju jak: Żydzi, Krzyżacy i inni.
Co zgubiło i kto doprowadził do upadku Rzeczpospolitej?
Na pierwsza cześć pytania nie powinno być trudności z odpowiedzą, ponieważ były to przywileje dawane najrozmaitszym grupom etnicznym i szlachcie polskiej. Druga cześć pytania łączy się z pierwszą i konsekwencją, że w 1795 roku państwo Polskie zniknęło z mapy Europy. Dlaczego tak się stało nie zostało tak dokładnie wyjaśnione do dnia dzisiejszego. Wielu historyków uważa, że wpływ na rozpad Polski miały różne przyczyny wewnętrzne, jak: słabość władzy wykonawczej, niesprawny sejm z liberum veto, bardzo mała armia pod bronią.
Inna grupa badaczy historii uważa, że główną przyczyną rozbiorów były czynniki zewnętrzne, tzn. Polacy niemieli wpływu na sytuację Polski. Inne to: nierówne traktowanie chłopów i mieszczaństwa, słabość władzy, wady ustroju państwa, niesprawny sejm a wspaniała konstytucja 3 maja 1791 roku stała się przyczyną upadku, gdyż zaborcy nie chcieli wzmocnienia państwa polskiego i dokonali kolejnych dwóch rozbiorów, kładąc kres Państwu Polskiemu.
Na kształtowanie monarchii w Polsce duży wpływ miała ludność, która napływała zaraz po chrystianizacji, ale ten temat wymaga szerszego rozwinięcia, który podejmę w następnym artykule.
„Jak bardzo okres ten przypomina dzisiejszą Polskę” JC
Monarchia w XXI wieku ma wiele zalet, ponieważ mogą wznieść się ponad politykę w sposób, w jaki żaden premier czy prezydent państwa wznieść się nie może. Monarchowie reprezentują cały kraj w sposób, w jaki demokratycznie wybrani przywódcy nie są w stanie. A co najważniejsze na wybór najwyższej pozycji politycznej w monarchii nie mogą mieć wpływu pieniądze, media ani żadna partia polityczna.
W ekscytujących krajach, takich jak Tajlandia, istnienie monarchy jest często jedyną rzeczą, która powstrzymuje kraj od krawędzi wojny domowej. Monarchowie są szczególnie ważni w krajach wieloetnicznych, takich jak Belgia, ponieważ instytucja monarchii jednoczy różnorodne i często wrogie grupy etniczne pod wspólną lojalnością wobec monarchy, a nie grupy etnicznej lub plemiennej. Dynastia Habsburgów utrzymywała razem duży, dobrze prosperujący kraj, który szybko rozdrobnił się w prawie tuzin stanów bez władzy. Gdyby przywrócenie niegdysiejszego króla Afganistanu, Zahira Szaha, powszechnie szanowanego przez wszystkich Afgańczyków, nastąpiło po obaleniu talibów w 2001 r., Być może Afganistan szybciej wzrósłby ponad frakcjonizm i rywalizację między różnymi watażkami.
Monarchie zapobiegają powstawaniu skrajnych form rządów w swoich krajach poprzez ustalenie formy rządu. Wszyscy przywódcy polityczni muszą służyć, jako premierzy lub ministrowie władcy. Nawet, jeśli rzeczywista władza spoczywa na tych osobach, istnienie monarchy utrudnia radykalną lub całkowitą zmianę polityki kraju. Obecność królów w Kambodży, Jordanii i Maroku powstrzymuje najgorsze i bardziej ekstremalne tendencje przywódców politycznych lub frakcji w ich krajach. Monarchia stabilizuje również kraje, zachęcając do powolnych, stopniowych zmian zamiast skrajnych wahań w charakterze reżimów. Monarchie państw arabskich ustanowiły znacznie bardziej stabilne społeczeństwa niż niemonarchiczne państwa arabskie, z których wiele przeszło takie sejsmiczne zmiany w trakcie arabskiej wiosny.
Monarchie mają grawitację i prestiż, aby podejmować ostateczne, twarde i konieczne decyzje, których nikt inny nie może podjąć. Na przykład Juan Carlos z Hiszpanii osobiście zapewnił przejście swojego kraju do monarchii konstytucyjnej z instytucjami parlamentarnymi i odstąpił od próby zamachu stanu. Pod koniec II wojny światowej japoński cesarz Hirohito przeciwstawił się woli wojska, by walczyć i uratować Naród przed niepotrzebną śmiercią w batalii z wojskami amerykańskimi, opowiadając się za poddaniem się Japonii.
Monarchie są repozytoriami tradycji i ciągłości w ciągle zmieniających się czasach. Przypominają kraj o tym, co reprezentuje i skąd pochodzi, faktami, które często można zapomnieć w szybko zmieniających się nurtach polityki.
Wreszcie, wbrew pozorom, monarchie mogą służyć głowie państwa w bardziej demokratyczny i zróżnicowany sposób niż rzeczywista polityka demokratyczna. Ponieważ każdy, niezależnie od ich osobowości lub zainteresowań, może przez przypadek narodzić się w monarchę, wszyscy ludzie mogą stać się władcami w takim systemie. Głowa państwa może, zatem promować przyczyny lub wzbudzać zainteresowanie kwestiami i tematami, które w przeciwnym razie nie byłyby znaczące.. Z drugiej strony politycy mają pewną osobowość - generalnie są ekstrawertyczni, mogą zarabiać lub zbierać pieniądze i mają tendencję do błądzenia lub przynajmniej publicznego utrzymywania wstępnie zdefiniowanych poglądów głównego nurtu. Obecność głowy państwa o profilu psychologicznym innym niż polityk może być odświeżająca.
Większość krytyki pod adresem monarchii nie jest już dziś ważna, tak jak to było 200 lat temu. Te krytyczne uwagi są zazwyczaj pewną odmianą dwóch pomysłów. Po pierwsze, monarcha może sprawować władzę absolutną arbitralnie, bez żadnego rodzaju kontroli, tym samym rządząc, jako tyran. Jednak w obecnych czasach większość monarchii rządzi w ramach jakiegoś konstytucyjnego lub tradycyjnego systemu, który ogranicza i instytucjonalizuje ich moce. Jeszcze przed tym monarchowie musieli stawić czoła znacznym ograniczeniom ze strony różnych grup, w tym instytucji religijnych, arystokracji, bogatych, a nawet zwykłych ludzi. Służby celne, które zawsze kształtują interakcje społeczne, służyły również ograniczaniu. Nawet monarchie, które były absolutnie teoretyczne, były w praktyce prawie zawsze ograniczone.
Drugą krytyką jest to, że nawet dobry monarcha może mieć niegodnego następcę. Jednak dzisiejsi spadkobiercy są wykształceni od urodzenia do pełnienia swojej przyszłej roli i żyją w pełnym blasku mediów przez całe życie. Ogranicza to złe zachowanie. Co ważniejsze, ponieważ dosłownie urodzili się, by rządzić, mają ciągłe, praktyczne szkolenie na temat interakcji z ludźmi, politykami i mediami.
W świetle wszystkich zalet monarchii jasne jest, dlaczego wielu obywateli demokracji ma dziś zrozumiałą nostalgię za monarchią. Podobnie jak w poprzednich stuleciach, monarchia nadal będzie się pokazywać, jako ważna i korzystna instytucja polityczna, gdziekolwiek przetrwa.
„Ten, kto stara się siłą wprowadzić globalizację świata, będzie czynił wszelkie starania z wykorzystaniem agresji militarnej włącznie, aby nie dopuścić do wprowadzenie gdziekolwiek monarchii, ponieważ manipulowanie społeczeństwami to podstawa polityki globalistów”. JC
