Tylko czyja? Bo wiele wskazuje na to, że przygotowano ja, aby odwrócic uwagę, a Komorowski mógł się "narodowo" wykazać.
"Onet", powołując się na Informacyjną Agencję Radiową, sięga do wpisu rzecznika nowojorskiego Muzeum Holokaustu z 1 maja, a więc rychło w czas, w którym odniósł się on między innymi do słynnych słów szefa FBI, i pisze tak:
"Jak pisze (rzecznik), choć Polska była poddana brutalnej okupacji, wielu obywateli współuczestniczyło w likwidacji Żydów. Planując na przykład budowę obozów śmierci, naziści korzystali między innymi z pomocy polskich sił zbrojnych i kolejarzy, a także osób do pilnowania gett i deportacji Żydów do obozów.
Ponadto niektórzy obywatele pomagali w identyfikacji, denuncjacji i odnajdywaniu ukrywających się Żydów i aktywnie uczestniczyli w plądrowaniu ich majątków. Oprócz tego mieszkańcy miasteczek wschodniej Polski przeprowadzali pogromy i mordowali żydowskich sąsiadów, między innymi w Jedwabnem koło Łomży.
Hollinger podkreśla również, że w Europie bez zakrojonej na szeroką skalę współpracy z innymi krajami, naziści nie mogliby wymordować sześciu milionów osób w cztery lata. Dodaje, że jeszcze przed II wojną światową w Polsce rósł poziom antysemityzmu, a władze podejmowały różne działania, których celem było wykluczenie Żydów z kluczowych sektorów społeczeństwa. Niektórzy polscy politycy wzywali do masowej emigracji tej mniejszości z Polski.
Rzecznik Muzeum Holokaustu przyznaje, że w Polsce istniał ruch oporu przeciwko nazistom, jednak rzadko jego celem było pomaganie Żydom. - Choć wiele osób ryzykowało życiem, by ich ratować, stanowili niewielką mniejszość - dodaje.
Przyznaje jednak, że takie organizacje jak Żegota pomagały w ukrywaniu Żydów, choć groziła za to kara śmierci. Podkreśla również, że w czasie okupacji zginęło co najmniej 2,5 miliona polskich obywateli, niebędących pochodzenia żydowskiego.
Polski MSZ na razie nie komentuje wpisu rzecznika Muzeum Holokaustu."
A tutaj oryginał całości tej wypowiedzi:
"Prior to World War II, antisemitism in Poland had been growing, and Polish authorities had taken various measures to exclude Jews from key sectors of society. Some Polish politicians pressed for the mass emigration of Poland’s Jewish population.
Following the German invasion of Poland in 1939, the country was divided between Germany and the Soviet Union. Then in 1941, after the Germans invaded the Soviet Union, all of Poland came under German control.
Poland was brutally occupied by the Germans. The Nazis viewed Poles as racially inferior and targeted Poland’s leadership for destruction, killing tens of thousands of Catholic priests, intellectuals, teachers, and political leaders. Over 1.5 million Poles were deported as forced laborers. In total, at least 2.5 million non-Jewish Polish civilians and soldiers perished.
With the occupation of all of Poland, Germany now had more than three million Polish Jews under its control. The Germans established close to 700 ghettos throughout occupied Poland where tens of thousands of Jews died due to harsh conditions of starvation, overcrowding, and disease.
After killing in mass shootings almost 1.5 million Jews in hundreds of locations in occupied Soviet territories, the Germans decided to construct stationary killing centers in occupied Poland, Auschwitz-Birkenau being the most well known. The ghettos became “holding pens” for Jews before deportation to a killing center.
As German forces implemented the killing, they drew upon some Polish agencies, such as Polish police forces and railroad personnel, in the guarding of ghettos and the deportation of Jews to the killing centers. Individual Poles often helped in the identification, denunciation, and hunting down of Jews in hiding, often profiting from the associated blackmail, and actively participated in the plunder of Jewish property.
There were incidents, particularly in the small towns of eastern Poland, where local Polish residents—acutely aware of the Germans’ presence and their antisemitic policies—carried out or participated in pogroms and murdered their Jewish neighbors. The pogrom in the town of Jedwabne in 1941 is one of the best-documented cases.
The Polish Government in Exile based in London sponsored resistance to the German occupation, including some to help Jews. For example, Zegota, the Council to Aid Jews, saved a few thousand Jews, even though helping a Jew in occupied Poland was punishable by death. Yad Vashem has identified more rescuers from Poland than any other country—6,532.
By the end of the war, three million Polish Jews—90 percent of the prewar population—had been murdered, one of the highest percentages in Europe."
Naprawdę, zalecam przetłumaczenie oryginału, nawet poproszenie kogoś, o to, bo te dwa teksty po prostu trzeba porównać.
Inne tematy w dziale Polityka
