Początki zakładu wiążą się z działaniami firmy Siemens i Halske, która w 1900 r. uzyskała koncesję na eksploatację elektrowni. Budowę elektrowni zakończono w 1907 r., ale już z innym właścicielem – Towarzystwem Elektrycznego Oświetlenia z siedzibą w Petersburgu. Problemy własnościowe pojawiły się w konsekwencji rewolucji bolszewickiej. W wyniku negocjacji z dotychczasowymi akcjonariuszami władze miasta doprowadziły do przejęcia w 1925 r. zakładu przez nowo powstałą spółkę Łódzkie Towarzystwo Elektryczne SA. Miasto miało w niej 20-proc. udział. Prezesem Spółki został były premier rządu polskiego, inż. Leopold Skulski, a jednym z dyrektorów – inż. Ludwik Tołłoczko, były minister poczt i telegrafów. Zakłady przez lata rozbudowywano, a ostateczna zainstalowana moc wyniosła 70 750 kW. Elektrownia zasilała Łódź, Pabianice, Konstantynów i Aleksandrów. Posiadała własną, 700-kilometrową sieć przesyłową.
Pod koniec dwudziestolecia międzywojennego zatrudnienie w Spółce wynosiło ponad 750 osób. Wartość sprzedaży w 1936 r. wyniosła ponad 22 000 000 zł. Spółka dysponowała w 1925 r. kapitałem w wysokości 20 000 000 zł, a w 1936 r. – 60 000 000 zł, podzielonym na 120 000 akcji na okaziciela o nominale 500 zł. W latach 1926-1930 Spółka wypłacała wysoką (10%−14%) dywidendę; w latach późniejszych było to około 4,5%–5% .
Źródła:
Rocznik polskiego przemysłu i handlu 1938. Polska Spółka Wydawnictw Informacyjnych, Warszawa 1938.
Wilczek M.T.: Papiery wartościowe przemysłowych spółek akcyjnych dwudziestolecia międzywojennego. Wybór, UE Katowice 2016.
www.baedekerlodz.blogspot.com
