Założycielami Spółki byli: Wydział Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim, Bank Przemysłowy dla Królestwa Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim oraz „Kali” spółka z ograniczoną poręką we Lwowie. Celem Spółki była odbudowa, eksploatacja, użytkowanie minerałów i produktów górniczych oraz fabrykatów z nich wytworzonych, a także prowadzenie zakładów i fabryk z tym związanych. Wydział Krajowy i „Kali” wniosły aportem do Spółki majątek, który został zamieniony na akcje zakładowe, każdy na kwotę 1 500 000 koron, tj. 1 050 000 mkp.
Spółka w początkowym okresie dzierżawiła tereny salin państwowych w Kałuszu i Stebniku, produkując zarówno sól jadalną, jak i potasową, ale na przełomie lat 20. i 30. XX w. uzyskała własne nadania i w 1932 r. rozpoczęła wyłączną eksploatację soli potasowych. Udział Skarbu Państwa w Spółce sięgał wówczas 94% oraz znajdował się w posiadaniu Banku Gospodarstwa Krajowego. Wydobycie soli potasowych w kopalni w Kałuszu rozpoczęto w 1921 r., a rok później w Stebniku.
Akcja na okaziciela Spółki Akcyjnej Eksploatacji Soli Potasowych we Lwowie o nominale 100 zł emisji z dnia 1 kwietnia 1929 r.
Źródła:
Dziennik Urzędowy RP „Monitor Polski” z 17.01.1921, nr 12.
Poborska-Młynarska K., Andrusikiewicz W.: Eksploatacja soli potasowych w Małopolsce Wschodniej w czasach II Rzeczpospolitej – przyczynek do historii górnictwa solnego na Podkarpaciu. „Geologia” 2010, tom 36, zeszyt 3.
Wilczek M.T.: Papiery wartościowe przemysłowych spółek akcyjnych dwudziestolecia międzywojennego. Wybór, UE Katowice 2016.
