Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!

Nie tak dawno były prezydent wszystkich Polaków Aleksander Kwaśniewski wypłynął na wschodzące stepy Akermanu. Trochę się zakołysał i nie dopłynął na Krym lecz...na Filipiny, chociaż całym swym umysłem i duszą jest oddany polskiej idei romantyzmu. Udowodnił to mówiąc się jakiś czas temu: „Jeśli jest choćby wrażenie, że wszyscy są podsłuchiwani, to fatalnie dla premiera. Samo wrażenie jest już dowodem, że dzieje się coś niedobrego”[1]. Nie fakty lecz wrażenie się liczy- romantyzm opanował ducha Aleksandra na dobre. Romantyczką jest również dziennikarka naczelnego periodyku polskich romantyków Gazety Wyborczej dostrzegając sprawy, których mędrzec za pomocą szkiełka nigdy nie zobaczy: „Jeśli podsłuch był założony legalnie, to znaczy, że wyłudzono od sądu zgodę na podsłuchiwanie jednej osoby, by naprawdę podsłuchiwać inne”[2]. Zacny mecenas państwa Blidów też nie daje się oszukać otaczającej go rzeczywistości i szuka wielce głębokich uzasadnień - dobrze wie, że ufać można tylko oczom duszy, albowiem nawet nie jest w stanie stwierdzić czy został pobity przez tzw. nieznanych sprawców, nie mniej komentuje fakt niepobicia następująco: „ Po tym pobiciu czuję się teraz zagrożony bardziej niż na początku stanu wojennego”[3].

Kiedyś wyrosło nam pokolenie Kolumbów, obecnie stać nas na pokolenie Filipińczyków.