Waldburg o dziennikarstwie…

  

Wpis pod:

Autor: Anita

Tytuł: Tomasz Lis – dziennikarstwo niezależne

 

Waldburg napisal:

 

tradycje dziennikarskie bywają różne

 

Bizantyjskie i niebizantyjskie. Bizantyjczycy kariery budują na wazeliniarstwie i przymilnych pokłonach. Ci zaś, u których budzi to niesmak, wręcz na odwrót. Walczą o prawdę, czemu zawsze towarzyszą nieprzyjemne pytania. 

Kaczyński i jego akolici od strony mentalnej są nadal w Peerelu. Uważają, że dziennikarze są po to, żeby w pyle tarzać się przed nimi i osładzać im życie.

Tam jednak, gdzie słowo "demokracja" coś znaczy, bizantyjczycy muszą się mieć na baczności. 

Centralna scena filmu Alana J. Pakuli "All Presidents Men" jest właśnie o tym. 

Carl Bernstein i Bob Woodword, początkujący dziennikarze z "Washington Post", budzą w nocy ministra sprawiedliwości Johna Mitchella, żeby przeczytać mu artykuł o nim, który jest już w drukarni. Zadają mu przy tym bezczelne pytanie.

Czy wie o istnieniu tajnego funduszu, z którego resort sprawiedliwości opłacał podsłuchy w centrali partii demokratycznej Watergate? 

Mitchell nie zaprzecza, ale wpada w furię i krzyczy do słuchawki, że tej plugawej q.wie Kathrin Graham powyrywa cycki i że go popamięta do końca życia.

Kathrin Graham była właścicielką "Washington Post" i "Newsweeka". Naczelny Ben Bradlee w rozmowie z Bernsteinem i Woodwordem pyta, czy Mitchell wiedział, że rozmawia z dziennikarzami. Kiedy potwierdzają, podejmuje decyzję, żeby artykuł dać następnego dnia na pierwszą stronę. 

Zacytujcie wszystko, co powiedział, mówi, tylko te cycki wytnijcie. "Washington Post" jest gazetą rodzinną.

Mitchellowi nie udało się przeczołgać Kathrin Graham, za to jego kariera jest do dzisiaj synonimem hańby. Był jedynym ministrem sprawiedliwości w historii USA, który został skazany na wieloletnią karę więzienia.

 

Czyżby waldburg autentycznie „zwariował”?

Od momentu powstania „Gazety Wyborczej” Adam Michnik próbował stworzyć w Polsce, ba we Wschodniej Europie, jako pierwszą, unikalną, gazetę przypominającą – mniej „Washington Post”, bardziej „New York Times”. Gazeta okazała się olbrzymim sukcesem. Miała i ma kolosalny wpływ na zmianę polskiej mentalności z chłopa pańszczyźnianego na człowieka – Europejczyka. 44 lata smrodu powłoki bolszewickiej przy wydatnej pomocy armii tutejszych zwolenników socjalizmu realnego, dokonało przerażającego spustoszenia w umysłach milionów Polaków. Przy sporej pomocy kolejnych rządów a w szczególności ugrupowania PiS pod przewodem braci Kaczyńskich, dokonała się transformacja z chłopa pańszczyźnianego w dumnego narodowca z krzyżem na piersi. Wejście do Unii Europejskiej, ta część polityków i jej zwolenników uznało za zdradę narodowa. Polska dla Polaka i nic więcej, to zasadnicze hasło polityki Kaczyńskich. Wszystkie inne parametry polityki uznano, jako zdradę pod tzw. Kondominium niemiecko – rosyjskim.

 

Polski poziom dziennikarstwa to nic innego, jako dramatyczne obniżenie polskiej kultury pod wieloma względami. Od przedstawicieli sejmu wybieranych przez szefów partyjnych, a nie przez wyborców, poprzez polska naukę, kulturę codzienna, wychowanie, szkolnictwo.

 

Waldburg marzy, ba, stawia wymagania, podaje przykłady. Łatwo sobie wyobrazić prace najwybitniejszych amerykańskich dziennikarzy pochodzenia żydowskiego, takich gigantów jak np. Larry King i wielu innych w polskiej rzeczywistości, nieprawdaż…?

 

P.S. Co do wywiadu Lisa z prezesem Jarosławem Kaczyńskim. Wystarczający dobry na wymagania słuchaczy, oglądających w milionach seriale dla przymulonych mózgowo.

Niestety Lis zawiódł nie potrafiąc zmusić polityka opozycji, w dziennikarski, profesjonalny sposób do konkretnych odpowiedzi

Aspen.