Demokrata Olejniczak

Czytam sobie tekst Wojciecha Olejniczaka zamieszczony na s24 i tak sobie myślę, że ten cały młody narybek w SLD jest dobierany na obraz i podobieństwo tych wszystkich Szmajdzińskich, Jaskierni i innych byłych działaczy komunistycznych charakteryzujących się obrzydliwą dla mnie oślizłością umożliwiającą im wciskanie się na salony władzy, raz szermując hasłami o nieśmiertelności marksizmu-leninizmu innym zaś razem wygłaszając peany na temat demokracji.

Pan Olejniczak w związku z wyborem „Prezydenta i szefa dyplomacji UE” ani chwili nie poświęca na zastanowienie się, co dzieje się z demokracją w dzisiejszej Europie? Dlaczego ktoś, kto ma stanąć na czele tego federalistycznego tworu nie może pochodzić z wolnych wyborów? A może, jeżeli już postanowiono nie pytać się mieszkańców Europy o to, kto ma ich prowadzić ku świetlanej przyszłości, to przyzwoiciej byłoby zapytać o to demokratycznie wyłoniony Parlament Europejski?

Pan Olejniczak, urodzony demokrata, pisze o „prowadzeniu gry”, „walce”, „rozgrywce” i naśmiewa się z propozycji „castingu” zaproponowanej przez polski rząd. Pisze to człowiek, który dla swojej popularności i zwiększenia szans w demokratycznych wyborach przeobraził się z premedytacją swego czasu w weneckiego gondoliera uczestnicząc w kiczowatej sesji zdjęciowej.

Z jednym się jednak zgadzam z towarzyszem Olejniczakiem.

Całkiem nieźle byłoby, gdyby na czele UE stanął były komunista D^’Alma. Twór z fasadową demokracją i atrapą parlamentu, gdzie kluczowe decyzje podejmuje biuro polityczne ponad głowami narodów powinien mieć na czele odpowiedniego kandydata.

W takiej Unii Europejskiej widzę raj i szansę zrobienia olbrzymiej kariery dla takich polityków jak Olejniczak, były I sekretarz KW PZPR w Bydgoszczy, Zemke, Senyszyn czy Marek Siwiec. Demokracja na ich ustach to kolejne po marksizmie-leninizmie, hasło-trampolina do kariery i wygodnego życia.