Korowód

Trzeba by nie lada charakteru i samokrytyki by nie dać się zwariować i nie uwierzyć, że jest się królem Midasem, a wszystko, co się powie lub czego dotknie zaczyna zamieniać się w złoto. To, co przydarzyło się Tuskowi i jego partii wyglądało jak jakiś piękny sen.

Dopieszczali ich dziennikarze, a z Berlina i Moskwy, które wespół z rodzimym salonem jeszcze nie tak dawno rozjeżdżały „juntę Kaczyńskich” zaczęły płynąć głosy zadowolenia. Wielką aferę stoczniową ze służbami i Katarczykami w tle przykryto mniejszą, hazardową. Platformie uchodziło wszystko. I rzecznik rządu utrzymywany przez jakiegoś niemieckiego biznesmena czy szef ABW pozostający w oczywistym konflikcie interesów. Szkoda w zasadzie wymieniać te wszystkie sprawy i sprawki platformersów, które gdyby dotyczyły PiS-u zaowocowałyby zapewne kolejnymi spędami autorytetów w auli Uniwersytetu Warszawskiego imieniem Platformy Obywatelskiej czy serią różnych kolorowych miasteczek, w których koncertowałaby Ewelina Flinta, recytował Marek Kondrat, a wykładałby profesor Karol Modzelewski z Waldemarem Kuczyńskim.

Dwa i pół roku wystarczyło, aby platformersi uwierzyli, że to wszystko tak naprawdę zawdzięczają tylko sobie, własnej wyjątkowości i niezliczonym talentom.

Przypominać to zaczyna huczne wesele, podczas którego jakiś samozwańczy zawiany wodzirej wykorzystując zanik hamulców i odpowiedni stopień upojenia zabawą i alkoholem inicjuje korowód zwany wężem. Wszyscy w zapamiętaniu chwytają się za ręce i wirują zrazu wokół sali a następnie między stolikami. Stopniowo ten cały wąż zaczyna zamieniać się w szaleństwo. Ci, którzy są w jego środku lub na samym końcu ze zdumieniem zauważają, że przestaje to robić się zabawne. Zaskoczeni widzą się nagle w kuchni zmuszeni do biegania między kucharkami i kelnerami, a za chwilę zwiedzają szatnię by po chwili zbiegać schodami w dół do piwnicy.

Wszystko się kończy wówczas, kiedy pewny siebie wodzirej zaczyna wspinać się na stromy dach i oglądając się do tyłu zauważa za sobą tylko kilku najbardziej pijanych uczestników wesela.

Odnoszę wrażenie, że Platforma Obywatelska właśnie zaczyna zbliżać się do wyjścia na dach.