Tak sobie oglądam te salonowe produkcje, zarówno blogerskie, jak i komentatorskie i stwierdzam, że pozostał już tu, prawie wyłącznie, najbardziej twardy pisowski żelbet, osadzony na zardzewiałych prętach zbrojeniowych, uformowany na kształt kółka bezmyślnej, wzajemnej adoracji.
A ponieważ zmieniają się moje życiowe plany, więc - bez większego żalu - będę już poświęcać zdecydowanie mniej swojego czasu, na kruszenie tego waszego, mocno już zmurszałego fundamentu pisowskiej wiary. Liczę też na to, że sami będziecie sobie skakać do oczu, jako że jedni z was - ci z mniej zasobnymi portfelami - już wkrótce zaczną gryźć rękę, która was karmi, by uciec przed działaniem prawidła, które mówi, że nim gruby schudnie, to chudy zemrze....
Ale nie obawiajcie się, drogie piski, na pewno tu wrócę i to z przytupem, gdy nadejdzie czas triumfowania nad pisizmem.
Będę też jeszcze, od czasu do czasu, wpadać tu, by zostawić jakiś komentarz i rozładować nadmiar adrenaliny - zapewniając w ten sposób błogi spokój moim domownikom.
I nie wysilajcie się, drogie piski, na jakieś "życzenia" dla mnie, bo z pewnością powędrują one w kosmos, jako że - przypominam - mój blog to strefa wolna od PiS :).
Zatem bye, bye - wrogowie i przyjaciele :) - do zobaczenia.
