To się nie da

- To jak zrobić to dziewiąte?
- Jaki jest wzór na moc prądu?
- Tego nie mieliśmy.
- Ja zwariuję.
- No ojciec, nie mielismy!
- Zapytaj kogoś na gg. Albo zrób przypis.
- No ojciec, zwariowałeś?

Zadanko jak zadanko. Przez zarówkę płynie prąd o napięciu 220 V i natężeniu 0.1 A.... Młoda nie ma pojęcia, jak to ugryźć. Na sugestię, że może chodzić o wzór pe równa się u razy i - oburza się, że nieprawda, bo ma być praca przez czas.

Zmieniamy podkategorię. Samochód porusza się ruchem jednostajnie przyspieszonym. Załączony wykres przedstawia prędkość samochodu w funkcji czasu. Oblicz drogę przebytą przez samochód w ciągu 6 sekund.

- To zadanie jest bez sensu.
- Dlaczego, tata?
- Bo istnieje nieskończenie wiele prawidłowych odpowiedzi.
- Dlaczego?
- Bo nie napisali, w ciągu których sekund.
- No jak to, pierwszych.
- A skąd wiesz?

Młoda wie lepiej. Przecież to szkoła, w zadaniu nie należy szukać sensu lub jego braku. Zadanie należy rozwiązać. OK, do dzieła.

- Jaki jest wzór na drogę?
- Es równa się fał razy te.
- Taaak?
- Taaaak.
- W jakim ruchu?
- Eee, jednostajnym.
- A tu jaki jest?
- Eee, jednostajnie przyspieszony.
- To jak policzyć drogę?
- Tego nie mieliśmy.
- Ja zwariuję.
- No mówię ci ojciec, że nie mieliśmy.

Dlaczego oni są tacy uparci? Dlaczego zamiast nie wiem albo nie pamiętam powtarzają w kółko: tego nie mieliśmy?

- To może tak: s = v_ot + ¹/₂at².
- Pierwsze słyszę.
- Skoro macie takie zadania, to musieliście mieć ten wzór.
- Nie mieliśmy, chyba wiem lepiej.
- Cieszę się, że coś wiesz.
- Mieliśmy inny.
- Jaki??
- s = ¹/₂at², bez tego v_ot.

Gdy już ochłonąłem, następnych kilka minut poświęciliśmy ideologii stosowania wzorów ogólnych do przypadków szczególnych, ale bez śladu wzajemnego zrozumienia. OK, niech jej będzie bez tego fał zero te<./b>. Liczymy.

- A skąd ja wezmę a?
- Przecież masz wykres.
- Ale w którym momencie?
- Ja zwariuję. Jaki to jest ruch?
- Eee...
- Czy samochód zmienia położenie?
- No, raczej tak.
- Czy jego prędkość się zmienia?
- No, chyba tak.
- A co jest stałego w ruchu jednostajnie przyspieszonym?
- Eee, przyspieszenie.
- To jaka, do diabła, różnica, w którym momencie je zmierzymy?

Udało się posunąć krok do przodu. Wiemy już, że po 9 sekundach auto osiągnęło 12 m/s. To chyba raczej TIR załadowany po brzegi. Co dalej?

- Ale jak mam to policzyć?
- Dwanaście dziewiątych czyli ile, Myszo?
- Nie wiem.
- Może osiemdziesiąt sześć.
- Nie.
Może trzynaście.
- Nie.
- No to policz.
- Ale nie umiem.

Młoda chwyta telefon i uruchamia funkcję kalkulatora.

- To niemożliwe, tak nie może być.
- Tak to znaczy jak?
- No, 1.33333....
- A jak może być?
- Aaaa, wiem, jeden i jedna trzecia.

Canon spojrzał na nas z politowaniem, bo właśnie zacząłem się lekko trząść. Nie umiem tłumaczyć rzeczy oczywistych. A Młoda, do licha, jest w ostatniej klasie gimnazjum.