Ciekawy poetycki dramat o rodzinie, w której z niesłyszącymi rodzicami dorastają dwie córki. Wyciszony, skupiony na wątkach psychologicznych. Dla mnie na plan pierwszy wysunął się motyw pożegnania.
Film "Tamta strona ciszy"
Bohaterka tego filmu przedwcześnie traci matkę. Bardzo trudno jej się z tym pogodzić, pojawiają się wyrzuty sumienia, poczucie winy. Potem jest scena, w której dziewczyna mówi wprost, że trudno jej się żegnać. Tak sobie pomyślałam, że może te osoby, którym zbyt wcześnie, zbyt szybko i nagle zmarł ktoś bardzo bliski - że te osoby szczególnie nie lubią pożegnań. Ma to sens, bo doświadczyły straty bez możliwości pożegnania się.
Nieuniknione pożegnanie połączyło się zbyt ściśle z rozpaczą, tęsknotą i osamotnieniem.
Towarzyszenie w cierpieniu
Wydaje mi się, że wcale nierzadko ktoś, na kogo spada cierpienie, które go przerasta lub wręcz nadwyręża, że ktoś taki zostaje pozostawiony sam sobie. Z różnych powodów, może być ich wiele, ale w otoczeniu może nie być nikogo, kto będzie umiał być obok i z tą osobą. Ostatecznie boryka się sam w sobie. Jeśli wierzy w Boga, to wtedy ma dużą niewidzialną pomoc i może rozwijać się duchowo (wręcz w przyspieszonym tempie). A jeśli nie?
