Tęskniąc...

Otrzymałam sms: Jestem w drodze do Teodozji. Kocham Cię...

To od Córki, bym była spokojna o nią...

Czas wakacji i urlopów, więc naturalna kumulacja wyjazdów osobób mi bliskich.

Przyjaciółka pomyka po taflach jezior -  na jej ukochanych Mazurach.

Córa w drodze, także do Azji...

A ja?

Wypełniona tęsknotą, taką dobrą, konstruktywną - bo błogosławieństwem jest móc za kim tęsknić...

Dlatego każdego dnia, stanę na brzegu jeziora, z szalem ciepłego zmierzchu na ramionach...Zawsze o 21-tej...

Niepokojąc nagą stopą to miejsce, w którym woda drżni się z lądem...

Bez wołania, choć woda tak pięknie niesie...

Nie muszę...

Wiedza, że właśnie tak - obejmie mnie silnym ramieniem, z cichym dla mnie uśmiechem...