Za głębokiej komuny był popularny taki kawał:
Spotkanie dwóch przyjaciół, po powrocie ze Związku Radzieckiego - jednego z nich.
Ale miast relacjonować wrażenia, pierwszy z nich z przerażeniem odkrywa, że przybyły ma brzydkie szycie chirurgiczne na policzku.
Pyta więc przejęty:
- O rany - napadli cię w ciemnym zaułku?
- Eeee tam, u stomatologa tylko byłem - leczenie kanałowe.
- No ale jak to tak - przez policzek?!?
- Spróbuj tam gębę otworzyć!!!!!
Smutne jest to, że po tyly latach - dowcip nie zdeaktualizował się. Co gorsza - dotyczy nie tylko sąsiadów, ale i nas.
Wolność to prawo do różnicy.
Ale różnica jest zakazana - i jako filar wczorajszego kompromisu, ale także na salonie.
Zdumiewają autorzy wpisów, którzy na siłę układają usta potencjalnych adwarsarzy w takie komunikaty, które są w stanie znieść.
I nie chodzi o odejście od meritum, czy inwektywy.
Po prostu może pojawić się jedynie słuszna linia....rozumowania.
Taka postawa zdradza wiele: impotencję polemiczną, brak wiary we własne poglądy, i przede wszystkim mega lęk.
Kneblują jedynie wystraszeni.
To tak jak w patologicznych rodzinach, gdy tatuś despota wraca - często sperfumowany i terror polega min. na tym, by reszta rodziny w ciszy pomykała - bo jakiekolwiek słowo może być pretekstem do agresji, rękoczynów.
Pomiędzy ustami a brzegiem neurastenicznego lęku wobec różnicy.
Kolejny filmowy dowcip - Naga broń coś tam, coś tam:
Porzucony wyznaje w bezsilności kobiecie:
- I wszystkie orgazmy udawałem!
Wczoraj przed snem trafiłam na wpis utkany nie tylko z rozczarowania, ale i infantylnych pogróżek.
Zdumiewajace treści zawierał ów wpis:
- że bloger nie może być suwerenem, ale ma pisać tak... by dogodzić innym - nigdy inaczej!;
- nie mogą dopadać go wątpliwości - atrament fanatycznej bezrefleksyjności ma obowiązywać;
Pojawia się kluczowe pytanie - jak to się dzieje, że osoba redagująca tak egzaltowane kretynizmy może korzystać z wolności twórczej - a sama nastaje na wolność innych?
W imadle stronniczości - mózg ma fatalne ukrwienie - a osocze logiki - na skraju wylewu.
Skala rozczarowania politykami, gwiazdami netu - nie byłaby tak ogromna, gdyby facynacji startowej nie patronował bezkrytyczny zachwyt.
Zero dystansu, w którym traci się orientację co jest wyrażaniem opinii, a co już jest żałosną kompromitacją.
Wczoraj noszeni na rękach - a dziś wielogłos:
-Wszystkie orgazmy były udawane...
Takie osoby nie uznają rzeczowego dialogu - noszą w kieszeni jedynie nić chirurgiczną.... z lubością przyglądając się policzkom....różnicy.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
