Ty...

Pomiędzy aksamitem piersi
A czernią koronki
Ty

Jak dziewczynka ze skarbem
W spoconej piąstce
Przed wyrokiem dorosłych
Oddaj

Zdumiony mną chowasz
Siebie na strychu chęci
By w batalii z dumą
Spreparowane dać
Słowo

Surowy Ty z męskością
Bezwstydnie bezdyskusyjną
Gotujesz przęsła myśli
Odwróceniem w lęku
Zrozumienia

Przegrywasz widząc
Sól Twej wrażliwości
Na mym języku policzkach
I też tam z autografem
Głęboko

Tak być musi
Gdy tak bardzo
Wyliczony Ty
Z bezkresną ja

Wypieszczę w dłoniach
Zdumienie dat jutra
Bezkształtną twardość
Z tytanu spoiwa

Conocny rozwód piersi
Z czerni koronką
Bezgłośnie otwiera
Rozkoszną koniunkcję
Soli i nieba


24/06/2013