Pomyśl...

Choć statyw życia nietknięty
Niebo wykpi constans
Pomiesza kierunki świata
Mleczna Droga bezczelnie
Dopieszcza wstyd uda

Bez białego dymu i salw
Na szczytach mównic
Tajemny świat znaczeń
Zapisuje serca strony
Braille'm głośnej ciszy

Kąciki ust z mrowiem
Uśmiechu bez fonii
Władają więcej
Niż ciała reakcją

Piksele gwiazd co dawno
Pomarły cmentarz z nieba
Mrugając  żywo czynią

A rok świetlny rozsadził chwilę
Ślepe teleskopy czujnych
Bez śladu w prawdy nieba

Wygaśnie nie wygaśnie
Zapalniczka bodyguardem obaw
Teraz od gwiazd odpalam