Mała polemika z tekstem Pana Krzystofa Feusette pt. Nie rżnijcie, panowie, Nergala
Szanowny Panie Feusette,
Z ogromną radością przeczytałem Pański tekst dotyczący sprawy mojego "krajana", żeby nie powiedzieć "ziomala" - pana Adama Darskiego. Powiem szczerze, jestem pełen podziwu! W Pana słowach jest tyle nienawiści, jadu i lichego resentymentu, że od razu poleciłem szykować u nas w piekle kuszetkę dla Pana.
Czuje, że Pan - jak to mówią dziś młodzi ludzie - nie wali żadnej ściemy. Prawdziwa, szczera pogarda dla bliźniego - fakt, że nieco od Pana innego, bo "wymalowanego jak pacynka", ale jednak - bije z każdego słowa. Nie wątpię, że z wielką przyjemnością wyekspediowałby go Pan nie tylko z Telewizji Publicznej, polskich mediów, ale i z tego świata. Na amen!
To jest to, co lubię, Panie Feusette. Świeżo zasiana, kiełkująca nienawiść... Chociaż z drugiej strony, trochę tęsknię za czasami, gdy w przeciwnej drużynie grali zawodnicy pokroju Maksymiliana Kolbe. To było coś. Z lewa, z prawa, skusić takiego to było wyzwanie. Wolał umrzeć niż - choćby delikatnie, po cichu, niby w obronie słusznych ideałów - splamić się się człekowstrętem.
A dziś? Wystarczy posłać Panu ateusza, co podrze Biblię i już się spirala nakręca. Bo to właśnie Pan robi - nakręca Pan spiralę nienawiści. Nie powiem, żeby mnie to martwiło, chociaż czuję się trochę rozczarowany. Może to tylko moja próżność nie jest tak łechtana, jak bym chciał? Bo wie Pan, z polowaniem na grzesznika jest jak z kobietami. Lepiej smakują te oporne, cnotliwe. Te, co się same do upadku wyrywają, w pamięci krócej zostają.
No ale ma Pan inne zalety. Jak Boga kocham, naprawdę spodobała mi się ten wtyk ze Św. Wojciechem. Cóż za inwencja! Uderzyć w bluźniercę postacią, która sama zginęła, bo sprofanowała czyjeś sacrum. Palce lizać Panie Feusette, palce lizać! Aż z rozkoszy ogień w kotłach podkręciłem.
Pozdrawiam serdecznie i... w co nie wątpię... DO ZOBACZENIA,
Pana oddany wielbiciel,
SZATAN
