Dziś doszłam do takiego wniosku. Zrozumiałe, że nie może dotyczyć wszystkich zawodów, jednak praca biurowa nie wymaga siedzenia w pracy przez osiem godzin., Może mój przykład nie jest miarodajny, choć na jego podsta
wie można wysnuć takie wnioski. Pracuję na pól etatu, w porywach czasem zrobię jakieś nadgodziny, raz jestem godzinę dłużej, drugi raz np. pół godziny, a innym razem 15 minut. Mam stawkę godzinową, więc sama ustalam ile chcę pracować.
Z zestawień dziennych wynika, że mam czasem, a nawet często lepsze rezultaty, niż osoby pracujące po osiem godzin. Wlicza się wyniki, frekwencję i produktywność i jeszcze nie zdarzyło mi się być pod kreską, a to znaczy, że spokojnie można pracować krócej i osiągnąć te same, a nawet lepsze rezultaty.
Jednak u nas płaci się za siedzenie w pracy, tzn. gotowość, bo zrozumiałe, że nikt nie ma ochoty pracować krócej za mniejsze pieniądze i jakby taką propozycję rzucić, to wszyscy by się oburzyli.
Pomarzę. jakby tak ludziom zapłacić więcej, skoro wyrabiają limity za to by pracowali krócej i mogli zająć się czymś innym. Przecież dzięki temu można by zaoszczędzić np. na prądzie, ogrzewaniu, rachunkach telefonicznych, itp. Ludzie chętniej przychodzili by do pracy, byliby mniej sfrustrowani i podejrzewam, że w końcowym rozrachunku wszyscy byliby zadowoleni.
Nie wiem, na jakiej podstawie ustalono, że trzeba pracować przez osiem godzin? Człowiek ma ograniczoną wydajność i nie jest w stanie pracować intensywnie przez cały roboczy dzień, to nie jest żadną tajemnicą, a jednak nic w tym kierunku się nie robi, by coś zmienić. Za nic nie zamieniłabym mojego pól etatu na cały, choć więcej pieniędzy też by się przydało, tylko jakim kosztem? Prawdopodobnie kosztem zmęczenia, rozdrażnienia.
Ośmiogodzinny dzień pracy jest bez sensu. Wystarczy pięć, maksimum sześć godzin. Ja np. jestem nocnym markiem i rano nie funkcjonuję, Rozkręcam się dopiero koło południa, więc pracuję tylko popołudniami, inni wolą rano i wszystko można dopasować, żeby wszystko działało sprawnie. Czy to jest możliwe?
