1. lutego
W drugiej połowie XVIII w.na podobnym co satanizm podłożu powstał nowy ruch religijno-mistyczny związany z działalnością Jakuba Lejbowicza Franka [1726 - 1791]. Frank urodził się w Królówce na Bukowinie. W młodości w Multanie, Bukareszcie i Salonikach studiował księgi kabalistyczne. W 1755 roku przybył do Polski i ogłosił się mesjaszem i następcą Sabataja Cwi. Po-dobnie jak jego poprzednik. Frank głosił radość życia i połączenie się z Bogiem poprzez ekstazę. Wśród Żydów polskich frankizm znalazł tysiące fanatycznych zwolenników. Był wyrazem protestu przeciw wszechwładzy rabinatu. Wkrótce Frank został oskarżony o sprzeniewierzenie się religii żydowskiej i szerzenie rozpusty. Uchodząc od prześladowań rabinatu Frank udał się w 1757 roku na Wołoszczyznę, gdzie przyjął islam. Już jednak w trzy lata po uzyskaniu zezwolenia sułtana i króla polskiego przybył ponownie do Polski, gdzie przeszedł na wiarę katolicką. Jego ojcem chrzestnym był August III. Wraz z Frankiem na wiarę chrześcijańską przeszło kilka tysięcy jego zwolenników.
W religii żydowskiej frankizm, podobnie jak sabataizm, nie pozostawił głębszych śladów. Znacznie silniejsze piętno wycisnął na Żydach polskich inny ruch mistyczny zwany chasydyzmem [od słowa chasid, co znaczy prawy, sprawiedliwy, bogobojny]. cdn.
Źródło: Interpress
