Czas ku temu jest sprzyjający, to czemu by nie podjąć tematu, rzucić ziarno na płodną polską ziemie. Tę ziemię. Chodzi o pewną jakościową, etnicznie słuszną zmianę, która z pewnością mogłaby się przyczynić, do znaczącego podniesienia upadającego ostatnio poziomu religijności przeciętnego Polaka. Wierzę w tym wypadku w specyficzne, polskie poczucie misji, będące krzyżówką przekonania o własnej wyjątkowości, oraz efektem poważnych ubytków estetyczno-emocjonalnych.
Przechodząc do rzeczy przeto, widziałbym w Polsce sens ruchu społecznego, popierającego inicjatywę podmiany głównego bohatera na krzyżu. Rodacy, to nie ten gość co tam wisi powinien tam wisieć, dodajmy przedstawiciel nacji w Polsce wyjątków znienawidzonej, tylko ktoś, kto mógłby być symbolem nowoczesnego i postępowego polskiego katolicyzmu. Bo przecież my nie gęsi, my nie tylko swój język mamy, ale i swoich bohaterów godnych krzyża. Idźcie Polacy do przodu, róbcie rewolucję, bądźcie prekursorami odnowy wiary, cały świat za chwilę się przekona, że racja jest po waszej stronie.
Pytanie na koniec: kto z naszych bohaterów powinien dostąpić owego zaszczytu podmiany zgranego już nieco przez dwa tysiące lat arcybohatera, acz obcego jednak z powodów co powyżej. Ja bym miał kandydata, bo trzeba nieco świeżego powietrza do tego skansenu wpuścić.
