W pażdzierniku 2014 roku, na skwerze Jana XXIII obok katedry Notre Dame został odslonięty pomnik Jana Pawla II. O postawienie tego pomnika w Paryżu starali się przez wiele lat duchowni i świeccy zgromadzeni wokół Polskiej Misji Katolickiej we Francji, na czele z jej rektorem ks. infułatem Stanisławem Jeżem. Przez ponad dwa lata pomnik znajdował się w klasztorze Sióstr Wizytek przy avenue Denfert-Rochereau, ponieważ władze Paryża nie chciały wyrazić zgody na jego odsłonięcie na terenie miasta.
Twórcą paryskiego pmnika Jana Pawla II jest pochodzący z Gruzji rzeźbiarz Zurab Tsereteli.
W uroczystości odłonięcia i poświęcenia pomnika jako delegat polskiego episkopatu uczestniczył abp ks. Marek Jędraszewski, ówczesny metropolita łódzki. Wygłoszone przez niego przemówienie zasługuje, aby je przypomnieć dzisiaj, po tragedii, jaka spotkała Francję, a wraz z nią wszystkich chrześcijan:
"Ile de la Cité to miejsce szczególnej pamięci – pamięci Paryża, Francji, Europy. Pamięci zapisanej przede wszystkim w kamieniu, począwszy od Katedry Notre Dame i Sainte Chapelle. Do rangi prawdziwego symbolu urasta znajdujący się przed Katedrą Point Zéro, od którego liczone są odległości do wszystkich miejscowości Francji, a w konsekwencji także Europy. Ze względu na wyjątkowość tego Punktu, odległości od niego mierzy się nie tylko kilometrami, ale także sercem i historyczną pamięcią. Pamięcią, z której nie można wymazać chrześcijaństwa obecnego tutaj, a na Ile de la Cité, od czasów króla Chlodwiga I.
Do tych szczególnych znaków pamięci doszedł dzisiaj wspaniały pomnik św. Jana Pawła II, następcy św. Piotra w latach 1978-2005. Z tego względu dzisiejsze wydarzenie jest prawdziwie historyczne, a dla nas, katolików, zwłaszcza katolików polskich, szczególnie radosne. Pragnę więc – w imieniu przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, ks. abp. Stanisława Gądeckiego, i całej Konferencji – wyrazić moją głęboką wdzięczność Jego Eminencji Księdzu Kardynałowi Arcybiskupowi Paryża oraz Władzom Miasta za szczęśliwe doprowadzenie do końca idei wzniesienia tego monumentu.
Z Paryżem i Francją złączyły Ojca Świętego Jana Pawła II szczególnie jego apostolskie podróże, których do tego kraju odbył aż siedem. Wszystkie one przynosiły wspaniałe owoce, a pamięć o nich przekracza pokolenia tych, którzy wtedy mieli możność spotkać się z Nim osobiście. Z wielu stwierdzeń, które wtedy padły z jego ust, pozwolę sobie przytoczyć zaledwie cztery. Jednakże dzięki nim w naszej pamięci zapisał się On jako wyjątkowy Świadek wartości chrześcijańskich, a równocześnie uniwersalnych.
Przemawiając podczas Mszy świętej na lotnisku Le Bourget 1 czerwca 1980 roku, Jan Paweł II ukazał się jako Świadek chrześcijaństwa: gdy przypominał Martyrologium Romanum, w którym często pojawia się nazwa Lutetia Parisiorum, i gdy odważył się postawić pytanie: „Francjo, pierworodna Córo Kościoła, czy jesteś wierna twojemu Chrztowi?”.
Nazajutrz, 2 czerwca, występując w siedzibie UNESCO, Jan Paweł II zapisał się jako Świadek człowieka – człowieka wielkiego na skutek właściwej tylko jemu mocy tworzenia kultury, a także jako Świadek narodów, które swoją tożsamość zawdzięczają właśnie kulturze. Jako przykład Papież podał wtedy Polskę, która jako Naród mimo 123 lat niewoli zachowała dzięki swej kulturze swą tożsamość i suwerenność.
W 1997 roku podczas odbywających się w Paryżu Światowych Dni Młodzieży Jan Paweł II stał się Świadkiem nieustannej młodości Kościoła, zwracając się do młodych z następującym apelem: „Drodzy młodzi, wasza droga nie zatrzymuje się tutaj. Czas nie zatrzymuje się dzisiaj. Idźcie na wszystkie drogi świata, na drogi ludzkości, pozostając zjednoczeni w Kościele Chrystusa”.
Celem ostatniej podróży zagranicznej Jana Pawła II stało się Lourdes. 15 sierpnia 2004 roku ciężko schorowany już Papież stał się Świadkiem nadziei, która przekracza ten świat i to życie. Wskazując na Chrystusa Wyzwoliciela i Jego Przenajświętszą Matkę skierował apel do wszystkich: „Bądźcie kobietami i mężczyznami wolnymi. Brońcie swojej wolności!”.
Wyrażając wdzięczność za możliwość uczestniczenia w tej podniosłej uroczystości, mam nadzieję, że od tego Pomnika, tak nieodległego od Punktu Zero, w stronę Paryża, Francji i Europy będą nieustannie płynęły wspomniane przeze mnie słowa świętego Papieża, bez którego trudno zrozumieć historię Kościoła i świata przełomu ostatnich wieków i tysiącleci."
