Zaproszenie. Klucz.

Brenowi - zamiast komentarza do Jego  "Rokoko" *

KLUCZ DO GROTESKI

 

Proszę państwa

do królestwa groteski!

W garniturach niebieskich,

w różowych melonikach

i w różnych humorach -

na groteskę zawsze pora!

Pan - uczuciem wielkim płonie?

Proszę - pani mu da oddźwięk!

Albo – pani mu da w mordę

słodkim kremem z pomarańczy

żeby ładniej nam zatańczył,

bo już wraca od królowej!

Włóżmy wieniec mu na głowę!

Ale, ale - gdzie klucz pana?

No tak.

Klucza brak.

Pan się spala zbyt gwałtownie!

Kto klucz zgubił do groteski,

nie obroni się przed ogniem

zimnolśniącym jak dwie łezki.

Nieskończoność pali słono!

Nie żal pana, biedny chłopcze.

Błyskają fleszów dzwoneczki,

stukają kieliszeczki.

Jeden klucz - jeden bilet!

Na wieczność - lub na chwilę.

Na ile tam komu trzeba

groteskowego nieba.

Za klucze zagubione

nikt nie poniesie wina.

I co z tego?

A nic!

Płomienie groteskowe

tną tanie góry lodowe,

których zza wafla nie widać,

kiedy się patrzy pod słońce.

Groteska ma dwa końce,

ale klucz - tylko jeden!

Dla każdego chętnego,

dla ascety i dla grzesznego.

Pan zgubił klucz.

Pan się zakochał

i żyje na poważnie,

uczciwie i odważnie.

A tu - groteska kipi

Kap kap kap

łap łap łap

Zipi zipi.

Bez klucza

nie wpuszczamy!

Zamykamy bramy.

Państwu przypominamy:

Królestwo Groteski,

jedyne z tego świata

poleca swoje usługi!

 

 

* Brenie,  nie porównuj, proszę, z wersją "papierowo" opublikowaną, bo tamta nie była udana.

...

...

Pomyślałam, że właśnie "Groteską" chcę na Brenowe "niedopowiedzenia" rokokowe odpowiedzieć.

Trochę poprawiłam.

Chwilę trwało, może za długą:)