30. Zostały wiersze, i ból, i pamięć

Jan Paweł II bardzo cenił wiersze zamordowanego 30 lat temu przez milicję maturzysty, Grzegorza Przemyka, Poety, Syna  Poetki . 

Wiersze, które pozostały po Grzegorzu w Jego szkolnym zeszycie, to świadectwo niezwykłego, wizyjnego talentu. 

Ksiądz Jan Twardowski pisał, że nie wolno nam uronić ani jednego słowa z tych, co po NIm zostały. I że nie wolno o Nim zapomnieć.

Po śmierci Grzegorza w dniu 14 maja 1983 roku Jego wiersze zostały wydane podziemnie w tomie "Syn a może sen" , nakładem warszawskiej Niezależnej Oficyny Poetów i Malarzy. W roku 2008 Wydawnictwo Nowy Świat wydało je w książce "W dniu w ktorym przyjdziesz po mnie".

Przepiszę tu dzisiaj jeden... 

GRZEGORZ PRZEMYK

***

"Bo wiesz tam 

na innej

Ziemi

tej samej

upadł ranny narzeczony

przygniótł go karabin

i zdziwienie wielkie

w blednącym spojrzeniu

półotwartych ustach

bo ziemia roztańczona

wciąż wpada mu

w ramiona

gdy unieść się próbuje

Co mi powiesz na pożegnanie

roztańczona Ziemio

może kwiat kojący

albo czyjąś twarz

lub jej oczy same

w czyjejś nocy świecące

jeśli rzekę

to tam kobietę

i pijące wodę zwierzę

Dzś na tobie innej

tej samej

upadł ranny narzeczony

przygniótł go karabin

może to był syn

a może sen"

Zobacz galerię zdjęć: