Cokolwiek powiemy o odbiorze konferencji prasowej po publikacji raportu KEP nie będzie odzwierciedleniem uczuć osób skrzywdzonych. Nikt kto nie doznał „aktu przemocy seksualnej” bezpośrednio bądź jako rodzic czy osoba blisko spokrewniona nie potrafi ocenić jak wielka trauma to jest. Zachowanie niektórych hierarchów Kościoła jest zastanawiające i bulwersujące dla sporej grupy członków Kościoła. Nie ma moralnego wytłumaczenia dla próby usprawiedliwienia, że ilość przypadków jest marginalna.
Nie można osądzać i oceniać beż rzetelnego dochodzenia i postępowania. Istnieje domniemanie niewinności. Natomiast sędzia powinien być niezawisły (co jest truizmem z założenia).
„Język miłosierdzia” - można się zastanowić co to stwierdzenie oznacza dla każdego z nas niezależnie od wyznawanej religii. Wybaczanie, miłosierdzie….mają swoje granice. Jeżeli przestępcy, tak przestępcy, są z takiego albo innego powodu bezkarni to miłosierdzie i wybaczanie się „kończą”. Ważny jest akt skruchy i obietnica poprawy – to przy spowiedzi – ale tylko rzetelna ocena przez niezawisłego sędziego i wyznaczenie odpowiedniej kary może dać nadzieję na poprawę. Zamiatanie pod dywan, a o to się w całej sprawie rozchodzi, niestety jest „kancerogenne” a każdy wie że rak toczy organizm od wewnątrz (no może oprócz czerniaka).
