Witanie 2020 roku
No to jeszcze raz. Wkraczajmy w Nowy Rok
I każde z Nas znajdzie swój czas
Na który czekało i się nie doczekało.
Niech ten czas, bez względu na płeć zawoła:
"Do mnie, tu do mnie, siostro/bracie leć.
Tu będziemy szczęścia z radością, po uszy mieć.
Przypadłości
Najczęściej ludzkie przypadłości
Są źródłem życiowych trudności.
Gdybyśmy się ich wyzbyli
Zgodnie w dostatku byśmy żyli.
Często się z nimi borykamy
Ale czy pokonać je zdołamy?
Chodzi wilk wedle młyna
Myśląc, że tam śpi świnek drużyna
Polska Unii się podobała
Jak Polską się tylko nazywała.
Jak tylko podjęła próby zmaterializowania
Natychmiast przystąpiono do praworządności się czeriania
Natychmiast wszczęto proces praworządności dobijania
Pojawiły się zaraz powody do prześladowania.
Z czasem
Stare kaskady
Coraz ciszej pluszczą
Bo ich progi
Utraciły ostre rogi.
Pożegnanie z rokiem
Rozróby pozostawmy rokowi staremu, 2020
Mądre słowo włóżmy w usta nowemu.
Wtedy, wedle ewangelii ono ciałem się stanie
I na pewno zyska większe, od rozróby uznanie.
Spodziewałem się, że w okresie Bożego Narodzenia bydło ludzkim głosem przemówi.
A tu masz! Ono zaczęło wierzgać i dewastować środowisko.
Co zrobić ze złem
Coś trzeba zrobić z tym złem
Coraz bardziej zło głowę podnosi
Naokoło z kłamstwem się obnosi
Ludzi w błąd wprowadza
Dopiero jak ich skonfliktuje
Dobrze się czuje.
Bunty wznieca między nimi
Posługując się narzędziami diabelskimi
Więc zawołam – raz, dwa, trzy
Weźmy się za ręce i w pole wyjdźmy
Uformujmy tyralierę
I pochwyćmy tę szkodliwą przecherę
Gdyby nawet o litość błagała
Zróbmy wszystko by tęgie lanie dostała
No i abyśmy się czuli bezpiecznie
Zakuć trzeba ją w kajdany koniecznie
Doradzić, by z diabłem się pokumała
I na wieki wieków, w piekle pozostała.
Do poezji
Dobrze byłoby poezję wnet złapać
I spokojnie, z nią na łożu pochrapać.
Ale ona do leniuchowania się nie nadaje
Wybranków swych wyprowadza na rozstaje
Roztacza przed nimi bajeczne widoki
I pyta – w którą stronę skierują swe pierwsze kroki.
Rada
Dzisiaj doradzę
Trzymającym władzę.
Najpierw przypomnę, że siły drzemiące w was
Także konsumuje czas.
Toteż rzadko się zdarza by każdy były chwat
Pozostawił, po sobie zjadliwy dla reszty ślad
Jeśli nie chcecie, by wasze groby pokrył las
Musicie prześcignąć czas
Nie pozwolić mu skonsumować swoich sił
Być może wtedy wasz ślad będzie wiecznie żył
Nie porośnie drzewami
Lecz spiżowymi pomnikami.
Kolejna rada
Mistrzów obrazy
Też mają skazy.
Zauważywszy swoje
Miast w rozpacz popadania
Użyjmy pędzelka do ich usuwania.
Spostrzeżenie
Omijając zło z daleka
Częściej napotamy dobrego człowieka
Obfitość
W obfitości byśmy żyli
Gdybyśmy gospodarności się nauczyli.
Społeczne wibracje
Żeby nie dochodziło do społecznych wibracji
Nie eksponujmy swoich seksualnych konotacji.
Komentarze