Mundial: Oranje zagrał mecz turnieju! (3-2)

Nie można jednocześnie nurkować i latać. A ja właśnie jestem gdzieś pomiędzy tymi stanami nieco rozregulowany wynikami wyborów w Polsce, a tym, co dzieje się w Południowej Afryce. I tak mnie to sportowo „wyletniło”, tak mnie pozbawiło czystej czyściutkiej radości kibicowania... Cień mi się kładzie, no – ale: żyć trzeba, więc weźmy się za barki z tymi ostatnimi meczykami.

Nie napisałem w tytule, że mecz najlepszy i najpiękniejszy. Ale chyba – najważniejszy. Jak dla mnie przynajmniej. Bo jakoś o ew. finał z Niemcem czy Hiszpańczykiem nie drżę jak i nie drżałem przed Brazylijczykiem. Ot, będzie to znowu „ta cholerna niepewność” i jeśli przyjdzie czas – będzie rada! Tymczasem dzisiaj stawka od finałowej jest niby niższa, ale moja niepewność – dwukrotnie większa.

Nie umiem za bardzo teoretyzować o piłce i jednocześnie staram się zazwyczaj unikać gry imiesłowami wartościującymi. Dzięki temu mój tzw. płaszcz wstydu wisi sobie spokojnie na wieszaku i nie muszę się nim raz po raz okrywać. Ale dla mnie Urugwaj w tym turnieju to dziecko szczęścia i przypadku, a ze szczęściem i przypadkiem walczyć niezwykle ciężko. Jeśli jest to w ogóle możliwe. I z tego właśnie powodu, a nie z powodu rzekomej potencji Forlana i spółki boję się nadchodzącego spotkania.

Wielki Order Babolizmu Meczowego (za grę w kulki, ale nieco inne) przyznałem niedawno melepeciarzom z Argentyny. Ufam, że „mojej” ekipie z Holandii tego zarzutu nie postawię. Że po prostu van Marwijk odizoluje boskiego Diego F., zwiąże Robbenem trójkę obrońców, a w roli dzika na kartoflisku obsadzi ponownie Kuit'a.

Tu dwa słowa o nim: koleś z holenderskiej wiochy Katwijk (byłem tam wiele razy w czasach, gdy mógł młody Kuit - co najwyżej - dojść do opanowania umiejętności skutecznego smarkania w chusteczkę, może nawet go spotkałem?). Kuit zaliczył drużynę w Katwijku, potem poszedł do Utrechtu koło Bloomenveiling, potem do Feyenoordu, a dopiero potem, w wieku 26 lat wybrał się na Wyspy. Niecałe 4 lata temu. Jeśli więc on gra „piłkę brytyjską”, to raz, że miał mało czasu, by się tego nauczyć, a dwa – skąd ci na Wyspach wiedzieli, że on porzuci swój styl i zacznie grać „ich piłkę”, że zapłacili ileś tam milionów funtów? To ciekawostka jest.

***

Do rzeczy: Robben niczego nie zagra, siądą na nim jak namiot na szczypawkach, choć może uda mu się coś ustrzelić.

Elia – z mety na ławę, bo za gorący łeb! Nie chcę go widzieć w tym meczu – potem – owszem.

Van Persie i Sneijder – podorywka, nawożenie i kultywator.

Van der Vaart i Van Bommel – dożynki!

Van Bronckhorst i Heitinga muszą tak się dogadywać ze Stekelenburgiem (Sztekeln-bu-reh! się wymawia :) i jak się dogadają – cacy.

Królowa Beatrix jeszcze się nie wybrała, wysłała księcia Wilhelma zdaje się i jakąś podfruwajkę księżniczkę.

***

ORANJE ZE SPOKOJEM I UCZCIWIE PRUJE FALE WSZECHŚWIATOWEJ PIŁKI ZMIERZAJĄC DO PORTU NA WYŻSZYCH JESZCZE STOPNIACH PODIUM