Stanięcie z Bogiem twarzą w twarz to śmierć - nie tylko z tęsknoty za Pięknem i Majestatem, ale też ze wstydu nad własną nędzą. Czyżby? Chyba jednak inaczej? Stanięcie przed Bogiem zapewne wyleczy człowieka z pychy - wstyd jest zwykle blisko spokrewniony z pychą. Gdy człowiek ujrzy swoją nędzę, swoją znikomość wobec Boskiej Potęgi, straci całą pretensję do bycia "wielkim". Nawet z Dzienniczka św. Faustyny można wyczytać, że doświadczenie własnej nędzy nie zniechęca człowieka do szukania Boga. Do Boga skłania człowieka tęsknota, która zapewne jest w każdym, ale często mocno stłumiona właśnie osobistą "wielkością". Mania wielkości służy człowiekowi za parawan, który przesłania Boga. Boże zmiłuj się nad nami!
