Lekcje ZPT i historia PRL

Różnie w różnych czasach, różnych szkołach i różnych krajach nazywały się te lekcje: technika, gospodarstwo domowe, wychowanie techniczne, zajęcia praktyczno-techniczne (ZPT). W każdym razie ich cel był dość jasny: nauczyć się podstaw zaradności życiowej.

Nauczyłem się w czasie lekcji ZPT paru podstawowych czynności z użyciem młotka, imadła, deseczek, kartonów, nożyczek, kleju, śrobokrętu, kabli, przełączników itp. Do tego doszła umiejętność czytelnego pisania (pismo techniczne), wiedza o znakach drogowych oraz rozumienie po co jest piorunochron.

Moim osiągnięciem była konstrukcja złożona z dwóch wtyczek, kabla i przełącznika - zamontowana w podwójnym gniazdku. Groźba użycia przełącznika przekonała "Panią od ZPT" do wstawienia mi aż 3+.

Nauczyłem się też na ZPT robić sernik i jabłecznik, nabrałem pojęcia o cerowaniu dziur, robieniu pomponów, dziarganiu na drutach i szydełkowaniu (z chłopakami urządziliśmy sobie konkursy na najdłuszy i najszybszy łańcuszek robiony na szydełku :) Kolega wydziargał nawet jarmułkę z włóczki.

Pewnie bym się nauczył więcej, gdyby nie seksistowski rozdział grup w liceum na żeńskie i męskie.

"Odtechnicznienie" edukacji w Polsce spodowało, że praktyczne umiejętności dzieci są dużo mniejsze niż kiedyś*
*nie dotyczy informatyki

A do napisania niniejszego wspomnienia nakłoniła mnie Pani Katarzyna Świerczyńska z niszowej gazety pt. "Dziennik coś-tam coś-tam" (złośliwi piszą "Der Dziennik"). Jej tekst o ZPT zamieszczony został przez gazetę w dziale "Historia PRL", zapewne za wiedzą Autorki. Godzi się Autorce przypomnieć, że za PRL uczono innych, może nawet bardziej nieprzydatnych rzeczy, jak gramatyka języka polskiego, reakcje chemiczne, budowa reaktora atomowego, historia starożytnego Rzymu czy język angielski. A na tymże angielskim, o zgrozo, takich zabytków PRL jak bitwa pod Hastings.