Pharsu Pharsu
180
BLOG

Wydarzenia po wyzwoleniu Buchenwaldu

Pharsu Pharsu Rozmaitości Obserwuj notkę 2

Wydarzenia po wyzwoleniu Buchenwaldu:

[Korespondencja z Eli Wieselem na temat jego wspomnień Night i tego, jak relacja

różni się znacznie w zależności od wersji językowej]

[PYTANIE DO ELI WIESELA]: „... ALE jidysz [Un di velt, twoja wczesna wersja Nocy]

kontynuuje:„ Wczesnym rankiem następnego dnia żydowscy chłopcy uciekli do

Weimaru, aby ukraść ubrania i ziemniaki. I gwałcić niemieckie dziewczęta [un tsu

fargvaldikn daytshe shikses]. Historyczne przykazanie zemsty nie zostało spełnione.

"

W języku francuskim fragment ten brzmi: „Le lendemain, quelques jeunes gens

coururent à Weimar ramasser des pommes de terre et des habits - et coucher avec

des filles. Mais de vengeance, pas trace”.

WieselOr, w angielskiej wersji Stelli Rodway: „Następnego ranka niektórzy

młodzieńcy udali się do Weimaru po ziemniaki i ubrania - i przespali się z

dziewczynami. Ale zemsty to nie znak”.

Opisanie różnic między tymi wersjami jako stylistycznej przeróbki oznacza

pominięcie zakresu tego, co jest tłumione we francuskim. Un di velt przedstawia

krajobraz po Holokauście, w którym żydowscy chłopcy „uciekają”, aby kraść zapasy

i gwałcić niemieckie dziewczęta; Noc wydobywa z tej sceny bezprawnej zemsty

znacznie bardziej niewinny obraz następstw wojny, w której młodzi mężczyźni udają

się do najbliższego miasta w poszukiwaniu ubrań i seksu.

W jidysz ocaleni są wyraźnie określani jako Żydzi, a ich ofiary (lub planowane ofiary)

jako Niemcy; we Francji to tylko młodzi mężczyźni i kobiety. Narrator obu wersji

potępia żydowskie zaniechanie zemsty na Niemcach, ale ta porażka oznacza coś

innego, gdy jest emblematowana, jak to jest w jidysz, gwałtem niemieckich kobiet.

Z języka jidysz wynika, że ​​gwałt jest frywolnym zaniedbaniem obowiązku wypełnienia

„historycznego przykazania zemsty”; przypuszczalnie wypełnienie tego obowiązku

wymagałoby uzgodnionego i publicznego aktu odwetu z jasno określonym celem. Un

di velt nie wyjaśnia, jaką formę może przyjąć ta kara, a jedynie, że jest

usankcjonowana - a nawet nakazana - przez żydowską historię i tradycję.

Naomi Seidman, Elie Wiesel and the Scandal of Jewish Rage, Jewish Social Studies:

History, Culture, and Society, jesień 1996, tom 3, numer 1.

Pharsu
O mnie Pharsu

Zwierzątko samiczka

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości